Tłoczenie: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 20:43, 17 cze 2020

Tłoczenie

(wytłaczanie, wyciskanie) (niem. Prägung)

Sposób zdobienia polegający na uzyskaniu odbicia matrycy, poprzez poddanie użytku (najczęściej okładki) ściśnięcia z matrycą (tłokiem).

Tłoczenie może być wykonywane ręcznie, przy użyciu ręcznych tłoków introligatorskich, lub maszynowo, z zastosowaniem plakiet lub płaskich matryc (klisz introligatorskich). Specjalistyczną maszyną przeznaczoną do tłoczenia jest prasa do złocenia, ale możliwe jest wykonanie tłoczenia przy użyciu zwyklej prasy belkowej lub kolumienkowej.

Tłoczenie zwykle wykonywane jest na gorąco, tłok jest podgrzewany do temperatury, która spowoduje związanie substancji wiążącej (białko, kalafonia), jest to temperatura ok. 100°C, choć niektóre folie wymagają niższej lub wyższej temperatury (w zakresie 80°-130°C).

Silne tłoczenie na sucho okładki (płóciennej lub skórzanej) powoduje powstanie wgłębienia. Może być ono być wstępnym krokiem złocenia, oznaczoną wytłokiem płaszczyznę gruntuje się białkiem. Tłoczenie na zimno na mokro jest długotrwałe, matryca jest pozostawiona w stanie sprasowania z okładką (skórzaną) przez dłuższy czas, aż do całkowitego wyschnięcia i uwalenia wzoru.

Tłoczenie wgłębne wykonywane jest przy użyciu matryc z rysunkiem wypukłym, do tłoczenia reliefowego (płaskorzeźbowego) używa się matryc z rysunkiem wgłębnym, a pod okładkę (obłóczkę) podkłada się kontrmatrycę lub dodatkową warstwę tektury.

Tłoczenie na ślepo

(niem. Blinddruck, Blindprägung)

Wytłaczanie dekoracji bez użycia koloru i złota, wycisk jest zagłębiony(w tłoczeniu reliefowym - wypukły). Ślepe tłoczenie może być wykonywane ręcznie lub maszynowo, na zimo lub na gorąco. Dla uzyskania efektu połysku wykonywano tłoczenie na gorąco lub na mokro.

Szczególnie efektowny sposób ślepego tłoczenia daje połączenia tłoczenia na mokro i na gorąco, stosowany dla skór naturalnych, które nie tylko uzyskują wgłębienie, ale też efekt przyciemnienia, lekkiego przypalenia skóry.

Jest to jeden z najstarszych sposobów dekorowania opraw, już od XIII w. stosowany na oprawach skórzanych. Ślepe tłoczenie maszynowe było najbardziej masowym, najtańszym sposobem dekorowania opraw płóciennych w XIX-XX w., używane szczególnie w oprawie wydawniczej.

Tłoczenie barwne

Tłoczenie dekoracji przy użyciu farby lub barwnej folii introligatorskiej. Tłoczenie barwne często wykonywane jest z mniejszym naciskiem, a wgłębienie bywa minimalne.

Pod względem technologicznym tłoczenie przy użyciu farby nie rożni się od druku wypukłego, z tym że jest wykonywane na gotowych okładkach, a nie na materiale obłóczkowym, i jest wykonywane na introligatorskich prasach do złocenia.

Największe nasilenie tej techniki dekorowania okładek miało miejsce po 1870 wraz z rozwojem oprawy seryjnej (wydawniczej), gdy do perfekcji doprowadzono tłoczenie wieloma kolorami uzupełniane złoceniem złotem płatkowym.

Złocenie

(niem. Vergoldung) Tłoczenie przy użyciu złota płatkowego, jego namiastki (szlagmetalu) lub folii introligatorskiej metalicznej, powodujące zwiżanie złota na okładce i efekt złotego napisu lub ornamentu.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Złocenie
Tłoki introligatorskie

Grafika

• 

  Nagrzewanie tłoków ręcznych do tłoczenia

Przypisy

1. Tłoczenie napisów i ornamentów, w: Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 162-163.

Autor: E.P.