Plątnik: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 5: Linia 5:
  
 
==Historia==
 
==Historia==
W pierwszych, szytych na zwięzy kodeksach, nić szycia dochodziła do końca składki i tam przekładano ją do składki następnej. Celem uchronienia grzbietów składek przed przerywaniem podkładano w tym miejscu skręcony pasek skóry lub sznurek, wokół którego owijała się nić i w ten sposób tworzyła się kapitałka będąca de facto zwięzem (il. 3). Pod koniec XV w. przyjął się i upowszechnił zwyczaj robienia łańcuszkowego zadzierzgiwanego ściegu w niewielkiej odległości od dolnej i górnej krawędzi składek, tzw. plątnika.  Ten wynalazek umożliwił zastosowanie innych rodzajów kapitałek.  
+
W pierwszych, szytych na zwięzy kodeksach, nić szycia dochodziła do końca składki i tam przekładano ją do składki następnej. Celem uchronienia grzbietów składek przed przerywaniem podkładano w tym miejscu skręcony pasek skóry lub sznurek, wokół którego owijała się nić i w ten sposób tworzyła się kapitałka będąca de facto zwięzem (il. 3, 4). Pod koniec XV w. przyjął się i upowszechnił zwyczaj robienia łańcuszkowego zadzierzgiwanego ściegu w niewielkiej odległości od dolnej i górnej krawędzi składek, tzw. plątnika.  Ten wynalazek umożliwił zastosowanie innych rodzajów kapitałek.  
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
Linia 22: Linia 22:
 
File:Pl1 2k szir 116.jpg|il. 2. Schemat powstającego plątnika, łańcuszka w miejscu zadzierzgiwania nici za poprzednią składkę przy przechodzeniu do kolejnej składki. (rys. Szirmai J.A., 2017, s. 116.)
 
File:Pl1 2k szir 116.jpg|il. 2. Schemat powstającego plątnika, łańcuszka w miejscu zadzierzgiwania nici za poprzednią składkę przy przechodzeniu do kolejnej składki. (rys. Szirmai J.A., 2017, s. 116.)
 
File:Jod 4k szir 150.jpg|il. 3. Schemat szycia bez plątnika. (rys. Szirmai J.A., 2017, s. 150.)
 
File:Jod 4k szir 150.jpg|il. 3. Schemat szycia bez plątnika. (rys. Szirmai J.A., 2017, s. 150.)
 +
File:Pl3.jpg|il. 4. Blok książki szyty bez plątnika, rękopis, XIV w., Biblioteka Kórnicka PAN. (fot. M. Pronobis-Gajdzis)
  
 
   
 
   

Wersja z 18:00, 18 lut 2020

Plątnik

Łańcuszek (ang.kettle-stitch, fr. chaìnette, brochage; niem. Fitzbund, wł.catenella)

Miejsce na grzbiecie ręcznie zszytego bloku książki, w którym nitka jest zadzierzgiwana o nić składki poprzedniej, następnie przechodzi do kolejnej składki i zmienia kierunek (il. 1). Powstające w ten sposób pętelki tworzą łańcuszek leżący na grzbiecie bloku (il. 2).

Historia

W pierwszych, szytych na zwięzy kodeksach, nić szycia dochodziła do końca składki i tam przekładano ją do składki następnej. Celem uchronienia grzbietów składek przed przerywaniem podkładano w tym miejscu skręcony pasek skóry lub sznurek, wokół którego owijała się nić i w ten sposób tworzyła się kapitałka będąca de facto zwięzem (il. 3, 4). Pod koniec XV w. przyjął się i upowszechnił zwyczaj robienia łańcuszkowego zadzierzgiwanego ściegu w niewielkiej odległości od dolnej i górnej krawędzi składek, tzw. plątnika. Ten wynalazek umożliwił zastosowanie innych rodzajów kapitałek.

Zobacz też

Kapitałka
Kapitałka gotycka
Kapitałka integralna
Szycie ściegiem w jodełkę
zadzierzgnięcie


Grafika

Przypisy

  1. Encyklopedia wiedzy o książce [red. Birkenmajer A., Kocowski B., Trzynadlowski J.], Wrocław, Warszawa, Kraków, 1971.
  2. Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002.
  3. 29. Osięgłowski J., Konserwacja książki w Polsce przedrozbiorowej. Poznań 1985.
  4. Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017.
  5. Z. Zjawiński, Introligatorstwo, Warszawa 1965.



Autor: MPG