Suszenie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
m (Suszenie: uzupełn. term. ang.)
Linia 15: Linia 15:
  
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 
==Grafika==
 
 
<gallery>
 
File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1
 
 
</gallery>
 
  
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==

Wersja z 12:54, 15 wrz 2021

Suszenie

(ang. drying; fr. séchage)

Czynność polegająca na usunięciu wilgoci zawartej w produktach i półproduktach, wprowadzonej podczas przeprowadzanych operacji, zwłaszcza klejenia, ale także wilżenia lub kąpieli papieru.

Obecność wilgoci może spowodować pleśnienie lub rozkład substancji organicznych, tj. papieru, tektury, tkaniny i skóry. Sklejane materiały podczas wysychania wypaczają się, dlatego najwłaściwsze jest powolne suszenie pod przyciskiem lub w prasie. Dla zapobieżenia przenikania wilgoci w głąb bloku stosuje się przekładki w tworzywa lub metalu, zaś odciąganiu wilgoci służą bibuły, które muszą być kilkakrotnie zmieniane. Innym sposobem suszenia jest rozstawianie otwartych elementów. Dla przyspieszenia suszenia stosowano ogrzewanie i wentylację.

W literaturze istnieją wzmianki, że introligatorzy pozostawiali książki do wysuszenia w pobliżu pieca, bowiem zdarzyło się że stało się to przyczyną pożaru.

Suszarka

(fr. séchoir)

W procesie oprawy przemysłowej używane są suszarki przyśpieszające suszenie. Do najczęściej stosowanych należą suszarki tunelowe, przechodzące przez tunel użytki są suszone ogrzanym powietrzem, promieniami podczerwonymi lub prądami wysokiej częstotliwości, a wilgoć lub opary są usuwane wyciągiem. Suszeniu podlega nie tylko wilgoć pochodząca z klejów rozpuszczalnych lub rozcieńczanych wodą ale też inne rozpuszczalniki klejów i lakierów.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny

Przypisy

  1. Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, Wrocław 1986, s. 151-153.
  2. A. Magier, Estetyka miasta stołecznego Warszawy, Wrocław 1963, s. 198-199.

Autor: E.P.