Szycie na zwięzy kryte: Różnice pomiędzy wersjami
Z Leksykon oprawoznawczy
(→Zobacz też) |
|||
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | ==Szycie na zwięzy kryte== | |
| + | (szycie na zwięzy wpuszczane w blok, szycie na wcięte sznurki) (ang. 'sawn-in' sewing, sewing on recessed bands) | ||
| − | + | Zwięzowy system szycia kodeksów, składki łączone są poprzez zwięzy (najczęściej sznurki) wpuszczone w nacięcia grzbietów składek, wokół których prowadzona jest nić, którymś z wybranych ściegów. | |
| − | + | ||
| − | == | + | ===Historia=== |
| − | + | Szycie na zwięzy kryte zidentyfikowano na wczesnośredniowiecznych kodeksach armeńskich. Cechą charakterystyczną tych kodeksów jest szycie na trzy lub cztery stacje, tworzone przez cienkie, podwójne zwięzy sznurkowe. Czasami w miejsce środkowych par zwięzów używano zwięzów potrójnych. Karty kodeksu przed szyciem nacinano, najczęściej w kształt litery V. Zdarzały się również otwory w kształcie półkola, kwadratu, a nawet, szczególnie przy grubszych zwięzach środkowych w książkach pochodzących z XVI i XVII wieku, w kształcie litery W. Niektórzy z badaczy pierwsze zastosowanie szycia na zwięzy kryte przypisują Nicholasowi Derome, inni twierdzą, że technika ta zapoczątkowana została w warsztacie Aldusa Manutiusa. Technika była szczególnie popularna we Francji od końca XVI - pocz. XVIII w. Ponowną popularność zyskała pod koniec w XVIII w., używana do chwili obecnej. | |
| − | ==Rodzaje ściegów na zwięzy kryte== | + | ===Charakterystyka techniki=== |
| + | Technika szycia częściej stosowana przy małej ilości zwięzów. Do szycia na zwięzy kryte stosowano cieńsze sznurki niż do szycia na zwięzy wypukłe. Nacięcia grzbietów bloków mogą przybierać różne kształty: trójkąta, prostokąta, kwadratu lub trapezu (il. 1). Rozmieszczenie zwięzów na grzbiecie mogło być nieregularne, gdyż nie miało to wpływu na estetykę oprawy. Introligatorzy często w tej technice szycia wprowadzali na grzbiecie tzw.zwięzy fałszywe, których funkcja była wyłącznie estetyzująca. | ||
| + | |||
| + | ===Rodzaje ściegów na zwięzy kryte=== | ||
*szycie ściegiem obejmującym - nić prowadzona jest przez grzbiety składek, obejmując kolejne zwięzy (il. 2). Następnie nić wychodzi z ostatniego otworu składki (nierozpiłowanego), umieszczonego w pewnej odległości od jej końca, zadzierzgiwana jest o nić składki dolnej i następnie wchodzi do wnętrza składki kolejnej. W ten sposób tworzą się, biegnące w pewnej odległości od krawędzi bloku dwa ściegi łańcuszkowe - plątniki. | *szycie ściegiem obejmującym - nić prowadzona jest przez grzbiety składek, obejmując kolejne zwięzy (il. 2). Następnie nić wychodzi z ostatniego otworu składki (nierozpiłowanego), umieszczonego w pewnej odległości od jej końca, zadzierzgiwana jest o nić składki dolnej i następnie wchodzi do wnętrza składki kolejnej. W ten sposób tworzą się, biegnące w pewnej odległości od krawędzi bloku dwa ściegi łańcuszkowe - plątniki. | ||
*szycie ściegiem na okrętkę - nić prowadzona jest przez grzbiety składek, następnie wyprowadzona jest ze składki otworem zwięzowym, owija się wokół zwięzu i wprowadzona jest do środka tym samym otworem (il. 3). Następnie j.w. przechodzi do składki kolejnej w tzw. plątniku. | *szycie ściegiem na okrętkę - nić prowadzona jest przez grzbiety składek, następnie wyprowadzona jest ze składki otworem zwięzowym, owija się wokół zwięzu i wprowadzona jest do środka tym samym otworem (il. 3). Następnie j.w. przechodzi do składki kolejnej w tzw. plątniku. | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| − | + | ||
| − | + | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | |
| − | + | [[System szycia]] <br> | |
| + | [[Zwięzy]] <br> | ||
| + | [[Garby]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
| Linia 21: | Linia 26: | ||
File:Wpuszczane.jpg|il. 1. Różne kształty nacięcia grzbietu na zwięzy kryte. (rys. E. Burdett, 1975, s. 85.) | File:Wpuszczane.jpg|il. 1. Różne kształty nacięcia grzbietu na zwięzy kryte. (rys. E. Burdett, 1975, s. 85.) | ||
File:Zwięzy wpuszczone szycie obejmujące.jpg|il. 2. Szycie na zwięzy kryte ściegiem obejmującym. (rys. K. Komsta-Sławińska) | File:Zwięzy wpuszczone szycie obejmujące.jpg|il. 2. Szycie na zwięzy kryte ściegiem obejmującym. (rys. K. Komsta-Sławińska) | ||
| − | File:Zwięzy wpuszczone szycie na okrętkę | + | File:Zwięzy wpuszczone szycie na okrętkę.jpg|il. 3. Szycie na zwięzy kryte ściegiem na okrętkę. (rys. K. Komsta-Sławińska) |
</gallery> | </gallery> | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| − | # Burdett E., The Craft of Bookbinding. A practical Handbook, West Vancouver, 1975. | + | # Burdett E., The Craft of Bookbinding. A practical Handbook, West Vancouver, 1975, s. 76-77, 85. |
| − | # Devaux Y., Deux siècles de reliure, Paryż, 1981. | + | # Devaux Y., Deux siècles de reliure, Paryż, 1981, s. 48. |
| − | # Diehl E., Bookbinding its background and technique, Nowy Jork, 2014 | + | # Diehl E., Bookbinding its background and technique, Nowy Jork, 2014, s. 39. |
| − | + | # Middleton B.C., A History of English Craft Bookbinding Technique, Londyn, 1978, s. 17-19. | |
| − | + | # Miller J., Books will speak plain. A handbook for identifying and describing historical bindings, 2014, s. 482. | |
| − | # Middleton B.C., A History of English Craft Bookbinding Technique, Londyn, 1978. | + | # Szwejkowska H. Książka drukowana XV - XVIII wieku. Zarys historyczny, Wrocław 1987, s. 268, 284. |
| − | # Miller J., Books will speak plain. A handbook for identifying and describing historical bindings, 2014. | + | # Wachnik B., Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 25, 50-52. |
| − | # | + | |
| − | # | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
---- | ---- | ||
| − | Autor: ''' | + | Autor: '''M.P.B.''' |
Aktualna wersja na dzień 22:26, 27 mar 2022
Spis treści
Szycie na zwięzy kryte
(szycie na zwięzy wpuszczane w blok, szycie na wcięte sznurki) (ang. 'sawn-in' sewing, sewing on recessed bands)
Zwięzowy system szycia kodeksów, składki łączone są poprzez zwięzy (najczęściej sznurki) wpuszczone w nacięcia grzbietów składek, wokół których prowadzona jest nić, którymś z wybranych ściegów.
Historia
Szycie na zwięzy kryte zidentyfikowano na wczesnośredniowiecznych kodeksach armeńskich. Cechą charakterystyczną tych kodeksów jest szycie na trzy lub cztery stacje, tworzone przez cienkie, podwójne zwięzy sznurkowe. Czasami w miejsce środkowych par zwięzów używano zwięzów potrójnych. Karty kodeksu przed szyciem nacinano, najczęściej w kształt litery V. Zdarzały się również otwory w kształcie półkola, kwadratu, a nawet, szczególnie przy grubszych zwięzach środkowych w książkach pochodzących z XVI i XVII wieku, w kształcie litery W. Niektórzy z badaczy pierwsze zastosowanie szycia na zwięzy kryte przypisują Nicholasowi Derome, inni twierdzą, że technika ta zapoczątkowana została w warsztacie Aldusa Manutiusa. Technika była szczególnie popularna we Francji od końca XVI - pocz. XVIII w. Ponowną popularność zyskała pod koniec w XVIII w., używana do chwili obecnej.
Charakterystyka techniki
Technika szycia częściej stosowana przy małej ilości zwięzów. Do szycia na zwięzy kryte stosowano cieńsze sznurki niż do szycia na zwięzy wypukłe. Nacięcia grzbietów bloków mogą przybierać różne kształty: trójkąta, prostokąta, kwadratu lub trapezu (il. 1). Rozmieszczenie zwięzów na grzbiecie mogło być nieregularne, gdyż nie miało to wpływu na estetykę oprawy. Introligatorzy często w tej technice szycia wprowadzali na grzbiecie tzw.zwięzy fałszywe, których funkcja była wyłącznie estetyzująca.
Rodzaje ściegów na zwięzy kryte
- szycie ściegiem obejmującym - nić prowadzona jest przez grzbiety składek, obejmując kolejne zwięzy (il. 2). Następnie nić wychodzi z ostatniego otworu składki (nierozpiłowanego), umieszczonego w pewnej odległości od jej końca, zadzierzgiwana jest o nić składki dolnej i następnie wchodzi do wnętrza składki kolejnej. W ten sposób tworzą się, biegnące w pewnej odległości od krawędzi bloku dwa ściegi łańcuszkowe - plątniki.
- szycie ściegiem na okrętkę - nić prowadzona jest przez grzbiety składek, następnie wyprowadzona jest ze składki otworem zwięzowym, owija się wokół zwięzu i wprowadzona jest do środka tym samym otworem (il. 3). Następnie j.w. przechodzi do składki kolejnej w tzw. plątniku.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
System szycia
Zwięzy
Garby
Grafika
il. 1. Różne kształty nacięcia grzbietu na zwięzy kryte. (rys. E. Burdett, 1975, s. 85.)
il. 2. Szycie na zwięzy kryte ściegiem obejmującym. (rys. K. Komsta-Sławińska)
il. 3. Szycie na zwięzy kryte ściegiem na okrętkę. (rys. K. Komsta-Sławińska)
Przypisy
- Burdett E., The Craft of Bookbinding. A practical Handbook, West Vancouver, 1975, s. 76-77, 85.
- Devaux Y., Deux siècles de reliure, Paryż, 1981, s. 48.
- Diehl E., Bookbinding its background and technique, Nowy Jork, 2014, s. 39.
- Middleton B.C., A History of English Craft Bookbinding Technique, Londyn, 1978, s. 17-19.
- Miller J., Books will speak plain. A handbook for identifying and describing historical bindings, 2014, s. 482.
- Szwejkowska H. Książka drukowana XV - XVIII wieku. Zarys historyczny, Wrocław 1987, s. 268, 284.
- Wachnik B., Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 25, 50-52.
Autor: M.P.B.
