Listek aldyński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Zobacz też)
Linia 15: Linia 15:
 
<gallery>
 
<gallery>
 
Plik:Img366.tif.jpg | Przykłady listków aldyńskich w typografii renesansowej, repr. wg: K. von Rabenau, Das Aldus-Blatt und sein botanisches Vorbild, „Einband Forschung“, H. 29, 2011, il. 1   
 
Plik:Img366.tif.jpg | Przykłady listków aldyńskich w typografii renesansowej, repr. wg: K. von Rabenau, Das Aldus-Blatt und sein botanisches Vorbild, „Einband Forschung“, H. 29, 2011, il. 1   
Plik:Listek aldyński 1.jpg
+
Plik:Listek aldyński 1.jpg | Listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w.
Plik:Listek aldyński 2.jpg
+
Plik:Listek aldyński 2.jpg | Listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w.
Plik:Listek aldyński 6.jpg
+
Plik:Listek aldyński 6.jpg | Listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w.
Plik:Listek aldyński 7.jpg
+
Plik:Listek aldyński 7.jpg | Listki aldyńskie jako dekoracja listwy oprawy renesansowej, XVI w.
Plik:Listek aldyński 4.jpg
+
Plik:Listek aldyński 4.jpg | Podwójny listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w.
Plik:Listek aldyński 3.jpg
+
Plik:Listek aldyński 3.jpg | Podwójny listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w.
Plik:Listek aldyński 2b.jpg
+
Plik:Listek aldyński 2b.jpg | Listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w.
Plik:Listek aldyński 1b.jpg
+
Plik:Listek aldyński 1b.jpg | Listki aldyńskie w dekoracji listwy oprawy renesansowej, XVI w.

Wersja z 00:04, 30 gru 2020

Listek aldyński

(z wł. foglia aldina)

Motyw drobnego listka o kształcie zbliżonym do l. powojnika, osadzonego na zagiętym ogonku. Znany w antyku greckim i rzymskim jako ozdobnik tablic inskrypcyjnych. Ponownie pojawił się w kon. XV w. wśród winiet drukarskich weneckiej oficyny Alda Manucjusza. Około 1520 r. przejęty przez introligatorów weneckich (aldyńskie oprawy), a następnie przez inne pracownie włoskie, jako jeden z motywów dekoracyjnych na okładzinach opraw. Pod wpływem włoskim l. a. stał się w ciągu 1 poł. XVI w. nie tylko jednym z najpopularniejszych ozdobników drukarskich na północ od Alp (hedera), ale też częstym motywem dekoracyjnym w introligatorstwie. W Polsce stosowany od lat 20. XVI w., najpierw a Krakowie, a potem w innych ośrodkach. Stopniowo zapominany w XVII i XVIII w., ponownie wprowadzony do dekoracji introligatorskiej w XIX w. Odtąd nieprzerwanie należy do kanonu klasycznych motywów zdobniczych na oprawach.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Aldyńskie oprawy
Floralne dekoracje
Hedera
Liść

Grafika