Ewangeliarza Anastazji oprawa: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 22:33, 29 gru 2020

Ewangeliarza Anastazji oprawa

Jeden z najcenniejszych zabytków złotnictwa w Polsce, a jednocześnie najstarsza, zachowana do dziś, oprawa złotnicza księgi liturgicznej w zbiorach polskich (Biblioteka Narodowa w Warszawie). Powstała przypuszczalnie w kręgu nadmozańskim lub w Płocku między ok. 1160 a 1170 r. Wykonana z desek dębowych obitych srebrnymi blachami z repusowaną dekoracją; na górnej okładzinie: scena Ukrzyżowania z Maryją i św. Janem oraz ukazaną u podstawy krzyża postacią kobiety, identyfikowaną z księżną Wierzchosławą (Anastazją); na dolnej okładzinie: Maiestas Domini w mandorli ujętej w narożach ewangelistów symbolami; obie okładziny w wystającym przed lico dekoracji obramieniu ornamentalnym. Pod względem ideowym i formalno-stylowym dzieło to wywodzi się z tradycji bizantyńskiej oraz romańskich przedstawień fundatorów ksiąg lub świątyń.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Ewangelistów symbole
Liturgicznych ksiąg oprawy
Repusowana dekoracja
Złotnicze oprawy

Grafika

• 

  Oprawa Ewangeliarza Anastazji (górna okładzina), krąg nadmozański lub w Płock, między ok. 1160 a 1170, źródło: domena publiczna

• 

  Oprawa Ewangeliarza Anastazji (dolna okładzina), krąg nadmozański lub w Płock, między ok. 1160 a 1170, źródło: domena publiczna

Przypisy

1. Żółtowski 1987, nr kat. 1, tabl. 1-2.
2. Askanas 1989, s. 7-18.
3. Krzemiński, Tuchołka-Włodarska 1996, nr kat./il. 1.
4. Skubiszewski 1999, nr kat./il. VII.
5. Wagner 2016, s. 106-107.

Autor: A.W.