Filigranowa dekoracja: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Filigranowa dekoracja== | ==Filigranowa dekoracja== | ||
(fr. ornement en filigrane) | (fr. ornement en filigrane) | ||
| + | |||
| + | * Punkt 1 | ||
| + | Na złotniczych oprawach: zdobienia całych powierzchni lub fragmentów okładzin i grzbietów w formie ażurowej siatki ze skręconych (najczęściej dwóch) drucików. Poprzez ich zaginanie i łączenie ze sobą (za pomocą lutowania) tworzy się kompozycje ornamentalne, funkcjonujące samodzielnie – jako ażurowa koronka, lub na blaszanym podłożu. Od wczesnego średniowiecza f. d. chętnie stosowano na kunsztownych oprawach ksiąg liturgicznych. W gotyku i renesansie straciła na znaczeniu. Do jej ponownego rozkwitu doszło na Zachodzie Europy (zwłaszcza w kręgu protestanckim) w XVII-XVIII w., gdy f. d. zaczęto pokrywać oprawy małoformatowych modlitewników i śpiewników. Finezyjne ornamenty o floralnej stylizacji, ukształtowane ze srebrnych drucików, osadzano w delikatnych ramkach umieszczano na kontrastowym, złoconym tle blach okładzin i grzbietu; niekiedy f. d. wzbogacano charakterystycznymi, wypukłymi motywami koszyczków kwiatowych w typie słonecznika, wykonanymi w technice granulacji; czasami pośrodku okładzin widnieją superekslibrisy (zwykle w formie monogramu wiązanego); w analogiczny sposób opracowywano dekorację zapięć. | ||
| + | |||
| + | * Punkt 2 | ||
| + | Na skórzanych oprawach: | ||
| + | ... | ||
| + | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | |||
| + | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
| + | [[Złotnicze oprawy]] <br> | ||
| + | |||
| + | ==Grafika== | ||
| + | |||
| + | <gallery> | ||
| + | File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1 | ||
| + | File:Bookbinders_3.jpg|Obrazek 2 | ||
| + | |||
| + | </gallery> | ||
| + | |||
| + | ==Przypisy== | ||
| + | |||
| + | # | ||
| + | ---- | ||
| + | Autor: '''A.W.''' | ||
Wersja z 20:22, 29 gru 2020
Spis treści
Filigranowa dekoracja
(fr. ornement en filigrane)
- Punkt 1
Na złotniczych oprawach: zdobienia całych powierzchni lub fragmentów okładzin i grzbietów w formie ażurowej siatki ze skręconych (najczęściej dwóch) drucików. Poprzez ich zaginanie i łączenie ze sobą (za pomocą lutowania) tworzy się kompozycje ornamentalne, funkcjonujące samodzielnie – jako ażurowa koronka, lub na blaszanym podłożu. Od wczesnego średniowiecza f. d. chętnie stosowano na kunsztownych oprawach ksiąg liturgicznych. W gotyku i renesansie straciła na znaczeniu. Do jej ponownego rozkwitu doszło na Zachodzie Europy (zwłaszcza w kręgu protestanckim) w XVII-XVIII w., gdy f. d. zaczęto pokrywać oprawy małoformatowych modlitewników i śpiewników. Finezyjne ornamenty o floralnej stylizacji, ukształtowane ze srebrnych drucików, osadzano w delikatnych ramkach umieszczano na kontrastowym, złoconym tle blach okładzin i grzbietu; niekiedy f. d. wzbogacano charakterystycznymi, wypukłymi motywami koszyczków kwiatowych w typie słonecznika, wykonanymi w technice granulacji; czasami pośrodku okładzin widnieją superekslibrisy (zwykle w formie monogramu wiązanego); w analogiczny sposób opracowywano dekorację zapięć.
- Punkt 2
Na skórzanych oprawach: ...
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Złotnicze oprawy
Grafika
Obrazek 1
Obrazek 2
Przypisy
Autor: A.W.
