Dawid: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 2: Linia 2:
 
(fr. David)
 
(fr. David)
  
Starotestamentowy król; popularny w ikonografii opraw średniowiecznych i nowożytnych. W romanizmie ukazywany najczęściej za pomocą tłoków w kształcie →mandorli o wym. ok. 2,5 3,5 cm, jako siedzący w płaszczu i z koroną na głowie, podczas gry na harfie, niekiedy z napisem identyfikacyjnym; prawdopodobnie D. ukazuje niewielka grupa tłoków romańskich z królem w środku stylizowanego Drzewa Jessego; z końca XII w. pochodzi tłok z D. w czterolistnym, wczesnogotyckim medalionie. W dojrzałym i późnym gotyku motyw ten ustąpił innym wizerunkom biblijnym, by ponownie zyskać wielką popularność w renesansie. Na oprawach XVI w. ukazywany najczęściej jako jeden z wizerunków staro- i nowotestamentowych na radełkach, a także w scenie modlitwy do Boga Ojca, widniejących na prostokątnych plakietach oraz owalnych i okrągłych medalionach; na tych ostatnich zazwyczaj z łacińskim cytatem z Psalmu 6, widniejącym w otoku. W obu typach przedstawieniowych, funkcjonujących w licznych wariantach i odmianach, powszechny na oprawach polskich od 2 ćw. XVI do 1 ćw. XVII w.    
+
Starotestamentowy król; popularny w ikonografii opraw średniowiecznych i nowożytnych. W romanizmie ukazywany najczęściej za pomocą tłoków w kształcie →mandorli o wym. ok. 25 35 mm, jako siedzący w płaszczu i z koroną na głowie, podczas gry na harfie, niekiedy z napisem identyfikacyjnym. W gotyku motyw ten ustąpił innym wizerunkom biblijnym, by ponownie zyskać wielką popularność w renesansie. Na oprawach XVI w. ukazywany najczęściej jako jeden z wizerunków staro- i nowotestamentowych na radełkach, a także w scenie modlitwy do Boga Ojca, widniejących na prostokątnych plakietach oraz owalnych i okrągłych medalionach; na tych ostatnich zazwyczaj z łacińskim cytatem z Psalmu 6, widniejącym w otoku. W obu typach przedstawieniowych, funkcjonujących w licznych wariantach i odmianach, powszechny na oprawach polskich od 2 ćw. XVI do 1 ćw. XVII w.  
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
  
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 +
[[Biblijne motywy]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
  
 
<gallery>
 
<gallery>
 +
Plik:Dawid, tłok romański, XII w., Francja, wg Birkanmajera 1925.jpg | Dawid: tłok romański, Francja, XII w., repr. wg: Birkenmajer 1925
 
Plik:Dawid 4.jpg
 
Plik:Dawid 4.jpg
 
Plik:Dawid 1b.jpg
 
Plik:Dawid 1b.jpg
Linia 20: Linia 22:
  
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
# Przypis 1
+
# Laucevičius 1976, il. 167, 277-287, 333 i in.;
 +
# Schmidt-Künsemüller  1985, s. 196-198.
  
 
----
 
----
 
Autor: '''A.W.'''
 
Autor: '''A.W.'''

Wersja z 16:28, 29 gru 2020

Dawid

(fr. David)

Starotestamentowy król; popularny w ikonografii opraw średniowiecznych i nowożytnych. W romanizmie ukazywany najczęściej za pomocą tłoków w kształcie →mandorli o wym. ok. 25 – 35 mm, jako siedzący w płaszczu i z koroną na głowie, podczas gry na harfie, niekiedy z napisem identyfikacyjnym. W gotyku motyw ten ustąpił innym wizerunkom biblijnym, by ponownie zyskać wielką popularność w renesansie. Na oprawach XVI w. ukazywany najczęściej jako jeden z wizerunków staro- i nowotestamentowych na radełkach, a także w scenie modlitwy do Boga Ojca, widniejących na prostokątnych plakietach oraz owalnych i okrągłych medalionach; na tych ostatnich zazwyczaj z łacińskim cytatem z Psalmu 6, widniejącym w otoku. W obu typach przedstawieniowych, funkcjonujących w licznych wariantach i odmianach, powszechny na oprawach polskich od 2 ćw. XVI do 1 ćw. XVII w.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Biblijne motywy

Grafika

Przypisy

  1. Laucevičius 1976, il. 167, 277-287, 333 i in.;
  2. Schmidt-Künsemüller 1985, s. 196-198.

Autor: A.W.