Sztuczna skóra: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 20:45, 23 maj 2020

Sztuczna skóra

(materiały skóropodobne) (niem. Kunstleder, Lederpapier, fr. simili-cuir)

Materiał o podłożu z papieru, tkaniny lub włókniny powleczony jednostronnie masą z tworzyw sztucznych, np. mas termoplastycznych, lateksowych, kauczukowych, poliuretanowych, winylowych i innych. Barwienie następuje już w masie lub też materiał po powleczeniu jest poddany nadrukowi oraz wytłaczaniu faktury, która upodabnia go do skóry, a w końcu lakierowany błyszczącym lub matowym lakierem. Są wodoodporne, a wytrzymałość zależy od zastosowanego podłoża. Są wytwarzane pod wieloma nazwami własnymi producentów, w PRL produkowano materiał papierowy powlekany polichlorkiem winylu, znany pod nazwą introkal. Lepszy jakościowo materiał znany jest pod nazwą balacron. Powlekane materiały tkaninowe były produkowane pod nazwami: ekruda powlekana, libroid (na cieńszym podłożu) oraz grubsze - granitol, dermatoid i lederyna.

Współcześnie sztuczne skóry produkowane są na podłożu z mikrowłókien poliamidu lub poliesteru i mają powłokę poliuretanową. Lico doskonale imituje skórę naturalną. Materiały są produkowane w szerokiej gamie faktur imitujących różne gatunki skór, nazwy zależne są od faktury sztucznej skóry, nazywanej także ekoskórą.

Ze skórzanych odpadów produkowana jest skóra mielona (wtórna), zwana salpą. Powstaje ona z rozdrobnionych włókien skórzanych, sklejanych i prasowanych, często też barwionych i lakierowanych.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Płótna introligatorskie
Skóry introligatorskie
Papiery wytłaczane

Grafika

• 

  Obrazek 1

Przypisy

1. G. Moessner, Buchbinder ABC, Bergisch Gladbach 1981, s. 66.
2. M. Wolf-Lefranc, Ch. Vermuyse, La reliure, Paris 1957, s. 71.

Autor: E.P.