Skóra wyprawy glinowej: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 17:55, 21 lut 2020

Skóra wyprawy glinowej

ang. alum-tawed leather, whittawed leather, Hungarian leather; fr. cuir mégi; wł. Allumata pelle

Skóra garbowana solami glinu.

Historia

garbowanie solami glinu, zwane białoskórnictwem należy do najstarszych metod stosowanych w garbarstwie. Do najbardziej popularnej zalicza się wyprawę zw. glase, która jest odmianą garbowania glinowego połączonego z dodatkowym natłuszczaniem. Obecnie garbowanie to zostało zastąpione garbowaniem chromowym, niekiedy sole glinu są stosowane w kombinowanych metodach garbowania wraz z brzeczkami chromowymi

Właściwości

Skóra garbowana solami glinu jest mało odporna na działanie wody, sztywnieje i rogowacieje po wyschnięciu, a zanurzona w wodzie łatwo ulega odgarbowaniu. Takie garbowanie określa się mianem pseudogarbowania.

Zastosowanie w introligatorstwie

Skóry tej wyprawy (świńskie) najczęściej były wykorzystywane na zwięzy w oprawach pergaminowych lub wzmocnienia grzbietów i zawieszenia w tzw. oprawach archiwalnych.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Skóry introligatorskie
Skóra garbowana roślinnie
Skóra wyprawy tłuszczowej
Pergaminowa oprawa
Zwięzy

Grafika

• 

  Obrazek 1

Przypisy

1. Persz T., Materiałoznawstwo dla zasadniczych szkół skórzanych, Warszawa 1997.
2. Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002.

Autor: MPG