Linia potokowa: Różnice pomiędzy wersjami
(→Skład maszyn) |
(→Skład maszyn) |
||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
* prasy do prasowania książek. | * prasy do prasowania książek. | ||
| − | Linia do oprawy miękkiej bezszyciowej składała się z: | + | Linia do oprawy miękkiej bezszyciowej (klejowej) składała się z: |
* utrząsarka do wstępnego wyrównania składek | * utrząsarka do wstępnego wyrównania składek | ||
* frezarka | * frezarka | ||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
* suszarka | * suszarka | ||
* trójnóż. | * trójnóż. | ||
| + | |||
| + | Do linii do oprawy klejowej mogła być dołączona maszyna do kompletowania składek, choć częściej maszynę tę łączono w linię z maszyną zszywającą broszury drutem. | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 19:12, 14 cze 2019
Spis treści
Linia potokowa
Zautomatyzowany, taśmowy system seryjnej, wielkonakładowej produkcji w introligatorniach przemysłowych.
Pierwsze ich zastosowanie miało miejsce po II wojnie światowej, w 1947 roku uruchomiono linię potokową w moskiewskiej Wzorcowe Drukarni im. A. Żdanowa oraz leningradzkim Pałacu Druku. W poligrafii polskiej, pod wpływem radzieckich wzorów nowo budowane drukarnie zaczęto wyposażać w linie potokowe, np. w warszawskiej Drukarni im. Rewolucji Październikowej już w fazie koncepcji zaprojektowano, a następnie zrealizowano i wyposażono wielkoprzemysłowy dział introligatorski z linią potokową. W Domu Słowa Polskiego nowoczesne automatyczne linie do oprawy sfinansowano w ramach inwestycji planu 6-letniego.
Zasadą budowy linii potokowej jest ustawienie maszyn w porządku odpowiadającym ciągowi procesu technologicznego, połączenie ich taśmociągiem oraz synchronizacja wydajności poszczególnych maszyn, które zapewniają ciągłość produkcji.
Skład maszyn
Linie potokowe na skutek rozwoju technicznego były modyfikowane i dopasowywane dopasowywane do potrzeb konkretnej drukarni.
Początkowo linie potokowe obejmowały fragmenty procesu oprawy. Najpopularniejsze były linie do obróbki grzbietu i zawieszania okładek oraz linie do oprawiania bezszyciowego broszurowego.
Linia do opraw twardych składała się z:
- maszyny do zaklejania grzbietów
- maszyny do wyokrąglania (profilowania) grzbietów
- maszyny do naklejania kapitałki
- maszyny do naklejania materiałów wzmacniających grzbiet (gazy, papieru)
- maszyny do zawieszania okładek
- urządzenia do wypalania rowka
- prasy do prasowania książek.
Linia do oprawy miękkiej bezszyciowej (klejowej) składała się z:
- utrząsarka do wstępnego wyrównania składek
- frezarka
- maszyna zaklejająca grzbiet
- maszyna zawieszająca okładkę
- suszarka
- trójnóż.
Do linii do oprawy klejowej mogła być dołączona maszyna do kompletowania składek, choć częściej maszynę tę łączono w linię z maszyną zszywającą broszury drutem.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Maszyny introligatorskie
Grafika
Obrazek 1
Obrazek 2
Przypisy
- Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, pod red. J. Celma-Panek, Wrocław 1986, s. 72-80.
- I. Pietruczuk, H. Godlewski, W. Jędrych, Technika i technologia introligatorstwa przemysłowego, Warszawa 1985.
- M.W. Bałandin, Introligatorstwo przemysłowe, Warszawa 1956, s.272-275.
Autor: E.P.
