Teka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
(Grafika)
Linia 16: Linia 16:
 
File:Rutsch.JPG|Teka wydawnicza, wyk. Chrystian Rutsch. Fot. Barbara Mazurek
 
File:Rutsch.JPG|Teka wydawnicza, wyk. Chrystian Rutsch. Fot. Barbara Mazurek
 
File:485-dip.JPG|Oprawa luksusowa dyplomu, wyk. Jan Recmanik. Fot. Tomasz Kalarus
 
File:485-dip.JPG|Oprawa luksusowa dyplomu, wyk. Jan Recmanik. Fot. Tomasz Kalarus
File:Luty 2013 035.jpg|Oprawa A. Kantora, 1872, detal.
+
File:485-dip-1.JPG|Oprawa luksusowa dyplomu, wnętrze. Wyk. Jan Recmanik. Fot. Tomasz Kalarus
 
</gallery>
 
</gallery>
  

Wersja z 23:39, 11 mar 2019

(teczka) (niem. Mappe, Adresse) Rodzaj futerału czy opakowania w postaci okładki, służący do przechowywania luźnych kart, dokumentów itp. Teka jest wytworem galanterii introligatorskiej.

Miękkie teki (teczki) są wykonane z kartonu lub plastiku, zwykle zaopatrzone w skrzydełka i zapięcie (tasiemka, gumka). Teczki twarde są usztywnione tekturą, grzbiety i skrzydełka są wykonane z tektury oklejonej płótnem. Teki stanowiły także rodzaj oprawy wydawniczej dla luźnych druków, w szczególności grafik lub reprodukcji dzieł sztuki; wówczas zawierały dane dzieła (tytulaturę, ilustrację, spis utworów).

Oprócz tek użytkowych wykonywano teki luksusowe, przeznaczone jako ochrona wręczanych dyplomów, listów dziękczynnych itp. Takie teki były zwykle oblekane skórą i bogato dekorowane złoceniami, aplikacjami, mozaiką skórzaną, reliefem. Wewnątrz były wyklejane szlachetnymi tkaninami (jedwab, mora) lub wykwintnymi papierami i zaopatrzone w sznureczek przeprowadzony wzdłuż grzbietu, służący do przytrzymania dokumentu. Luksusowe teki powstawały we wiodących firmach introligatorskich, niejednokrotnie były projektowane przez profesjonalnych artystów i stanowiły wizytówkę możliwości technologicznych zakładu i umiejętności jego pracowników.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny

Grafika

Przypisy

  1. Współczesne polskie introligatorstwo i papiernictwo. Mały słownik encyklopedyczny, Wrocław 1986, s. 161.

Autor: E.P.