Miniaturowe książki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "==Miniaturowe książki== (miniksiążki) (ang. miniature books) Książki w miniaturowych wymiarach, mające charakter kolekcjonerski. Przez lata za książki miniatur...")
 
(Grafika)
 
(Nie pokazano 22 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
==Miniaturowe książki==
 
==Miniaturowe książki==
(miniksiążki) (ang. miniature books)
+
(miniksiążki) (ang. miniature books, niem. Miniaturausgabe)
  
Książki w miniaturowych wymiarach, mające charakter kolekcjonerski. Przez lata za książki miniaturowe uznawano wszystkie małoformatowe książki. Powstałe w 1983 amerykańskie towarzystwo kolekcjonerskie (the Miniature Book Society) za książkę miniaturową uznaje taką, której wymiary nie przekraczają 3 cali (tj. 76 mm). Dopuszcza się nieco większy format, nie przekraczający 4 cali (116 mm), szczególnie dla książek XIX-wiecznych i starszych.
+
Książki w miniaturowych wymiarach, mające charakter kolekcjonerski. Przez lata za miniatury uznawano wszystkie małoformatowe książki. Powstałe w 1983 amerykańskie towarzystwo kolekcjonerskie (the Miniature Book Society) za książkę miniaturową uznaje taką, której wymiary nie przekraczają 3 cali (tj. 76 mm). Dopuszcza się nieco większy format, nie przekraczający 4 cali (116 mm), szczególnie dla książek XIX-wiecznych i starszych.
 +
 
 +
Wśród książek miniaturowych znajdują się zarówno masowe edycje (np. PRL-owskich Wydawnictw Filmowych i Artystycznych), druki artystyczne niskonakładowe, oprawiane ręcznie jak i unikaty - książki sporządzane przez artystów. Zarówno amerykańskie towarzystwo kolekcjonerów książek miniaturowych jak i inne środowiska aktywizują tworzenie miniksiążek organizując wystawy, warsztaty oraz spotkania kolekcjonerskie.  
  
 
===Historia===
 
===Historia===
Książki miniaturowe powstawały już w epoce średniowiecza m.in. miniaturowe godzinki, bogato iluminowane oraz koran. Eksperymenty z drukiem miniatur sięgają początków techniki drukarskiej, już uczeń i następca Gutenberga, Peter Schöffer drukował miniksiążki. Rozwój miniwydawnictw nastąpił w XVII w., były to głównie książeczki religijne, śpiewniki i modlitewniki. Ukazało się wiele edycji biblii, które ze względu na rozmiary otrzymały nazwy "paluchowych" lub "kciukowych". Przez długi czas za najmniejszą książkę świata uważano wydana przez wydawnictwo braci Salmin książeczkę zawierającą pisane w 1615 r., słynne listy Galileusza do pani Krystyny de Lorenc. Miniaturowe książki w srebrnych lub perłowych oprawach były wręczane jako upominki, ich przydatność polegała na możności przenoszenia w kieszeni i lektury w dowolnym momencie, najmniejsze z nich można było nosić jako naszyjniki. W wieku XVIII z miniaturowych książek tworzono tzw. biblioteki podróżne.
+
Książki miniaturowe powstawały już w epoce średniowiecza m.in. malutkie iluminowane Godzinki oraz Koran. Eksperymenty z drukiem miniatur sięgają początków techniki drukarskiej, już uczeń i następca Gutenberga, Peter Schöffer drukował miniksiążki. Rozwój miniwydawnictw nastąpił w XVII w., były to głównie książeczki religijne, śpiewniki i modlitewniki. Ukazało się wiele edycji Biblii, które ze względu na rozmiary otrzymały nazwy "paluchowych" lub "kciukowych". Z wydawania małoformatowych "republik" zasłynęła drukarnia Elsevierów. Przydatność małych książeczek książek polegała na możności przenoszenia w kieszeni i lektury w dowolnym momencie. W wieku XVIII z miniaturowych książek tworzono tzw. biblioteki podróżne.
  
Książki drukowano typograficznie, przy użyciu bardzo małych stopni pisma, czcionki 4-punktowe a nawet mniejsze. Wydane w 1896 przez braci Salmin w Padwie ''Galileo a Madama Cristina de Lorena'' złożono ręcznie czcionkami o wielkości 2,5 punkta (tzw. rybie oko). Dekorowano je iluminacjami oraz drzeworytowymi i miedziorytowymi grafikami. Zwykle były oprawiane w skórę marokinową. W XIX wieku do druku miniksiążek zastosowano technikę litograficzną, a od końca tego stulecia fotograficznie zmniejszano skład drukarski.
+
Książki drukowano typograficznie, przy użyciu bardzo małych stopni pisma, czcionkami 4-punktowymi a nawet mniejszymi. Wydane w 1896 przez braci Salmin w Padwie listy Galileusza do pani Krystyny de Lorenc złożono ręcznie czcionkami o wielkości 2,5 punkta (tzw. rybie oko). Miniksiążki dekorowano iluminacjami oraz drzeworytowymi i miedziorytowymi grafikami. W XIX wieku do druku miniksiążek zastosowano technikę litograficzną, a od końca tego stulecia fotograficznie zmniejszano skład drukarski.
  
 
W wieku XIX książki miniaturowe zyskały na popularności, obok modlitewników wydawano almanachy i poezje, książki dla dzieci w tym książeczki na wyposażenie domków dla lalek. W miniaturowych formatach wydawano różnego rodzaju poradniki, w tym przewodniki turystyczne. Były też wykorzystywane do celów propagandowych i reklamowych.
 
W wieku XIX książki miniaturowe zyskały na popularności, obok modlitewników wydawano almanachy i poezje, książki dla dzieci w tym książeczki na wyposażenie domków dla lalek. W miniaturowych formatach wydawano różnego rodzaju poradniki, w tym przewodniki turystyczne. Były też wykorzystywane do celów propagandowych i reklamowych.
  
Do najbardziej znanych polskich edycji miniaturowych należy
+
Do najbardziej znanych polskich edycji miniaturowych należą ''Poezje'' Adama Mickiewicza (30x22 mm), wydane w 1898, na jubileusz stulecia urodzin poety, a jednocześnie na odsłonięcie pomnika Mickiewicza w Warszawie. Książeczkę zaopatrzono w srebrny futeralik, w który wprawiono szkło powiększające.
 +
 
 +
Ekstremalnie małe, kilkumilimetrowe książeczki wykonywał polski twórca, Zygmunt Szkocny, kolekcja jego miniaturowych książek jest prezentowana w Muzeum Najmniejszych Książek Świata w Piotrowicach.
 +
 
 +
===Oprawy===
 +
Miniaturowe książki najczęściej były oprawiane w skórę marokinową. Książeczki w srebrnych lub perłowych oprawach były wręczane jako upominki, można było nosić je jako naszyjniki.
 +
 
 +
Oprawienie miniaturowych książeczek wymaga od introligatorów wyjątkowych zdolności manualnych. Oprawy wykonywane są najczęściej z bardzo cienko zszarfowanej skóry lub cienkiej tkaniny, a do szycia używane są cienkie jedwabne nici. Introligatorzy posługują się pęsetami oraz specjalnymi, precyzyjnymi narzędziami, w tym narzędziami sporządzanymi specjalnie dla oprawy książek o małych rozmiarach. Do tłoczenia wykorzystywane są bardzo drobne tłoczki lub mini-plakiety.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
 +
[[Indeks alfabetyczny]] <br>
 
[[Format książki]] <br>
 
[[Format książki]] <br>
 
[[Format specjalny]] <br>
 
[[Format specjalny]] <br>
 +
 +
==Grafika==
 +
 +
<gallery>
 +
File:Mickiewicz.jpg|Miniaturowe wydanie Poezji Mickiewicza
 +
File:DSCF1804.JPG|Miniaturowa książka artystyczna z odręcznymi rysunkami ołówkiem, 10,9 x 13,2 x 4,3 [mm], widok ogólny książki, wyk. Kaja Ilczuk, 2020 r. (fot. K. Ilczuk)
 +
File:DSCF1800.JPG|Miniaturowa książka artystyczna z odręcznymi rysunkami ołówkiem, 10,9 x 13,2 x 4,3 [mm], strona nr 9 "Autoportret", wyk. Kaja Ilczuk, 2020 r. (fot. K. Ilczuk)
 +
File:DSCF1805.JPG|Miniaturowa książka artystyczna z odręcznymi rysunkami ołówkiem, 10,9 x 13,2 x 4,3 [mm], strona nr 19 "Kamea", wyk. Kaja Ilczuk, 2020 r. (fot. K. Ilczuk)
 +
</gallery>
  
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
# Tadeusz Hussak, Miniksiążki, Warszawa 2003, s. 12-13.
+
# Hussak T., Miniksiążki, Warszawa 2003, s. 12-13.
# Joanna Papuzińska (rec.): Miniksiążki. "Nowe książki" 2004, nr 2, s. 74.
+
# Papuzińska J. (rec.): Miniksiążki. "Nowe książki" 2004, nr 2, s. 74.
 +
# Petit formats reliés, Bruxelles 1991, s. 11-20.
 +
# https://www.biblio.com/book-collecting/what-to-collect/a-brief-history-of-miniature-books/
 +
# https://en.wikipedia.org/wiki/Miniature_book
 +
# Miniature Books Society, https://www.mbs.org/
 +
# Muzeum Najmniejszych Książek Świata Zygmunta Szkocnego, Katowice 1996.
 +
# Andrysiak E., Miniaturowe edycje Stowarzyszenia Księgarzy Polskich, "Akapit" 2015, nr 10, s. 29-34.
 
----
 
----
Autor: '''MPG'''
+
Autor: '''E.P., M.P.B.'''

Aktualna wersja na dzień 08:59, 14 cze 2022

Miniaturowe książki

(miniksiążki) (ang. miniature books, niem. Miniaturausgabe)

Książki w miniaturowych wymiarach, mające charakter kolekcjonerski. Przez lata za miniatury uznawano wszystkie małoformatowe książki. Powstałe w 1983 amerykańskie towarzystwo kolekcjonerskie (the Miniature Book Society) za książkę miniaturową uznaje taką, której wymiary nie przekraczają 3 cali (tj. 76 mm). Dopuszcza się nieco większy format, nie przekraczający 4 cali (116 mm), szczególnie dla książek XIX-wiecznych i starszych.

Wśród książek miniaturowych znajdują się zarówno masowe edycje (np. PRL-owskich Wydawnictw Filmowych i Artystycznych), druki artystyczne niskonakładowe, oprawiane ręcznie jak i unikaty - książki sporządzane przez artystów. Zarówno amerykańskie towarzystwo kolekcjonerów książek miniaturowych jak i inne środowiska aktywizują tworzenie miniksiążek organizując wystawy, warsztaty oraz spotkania kolekcjonerskie.

Historia

Książki miniaturowe powstawały już w epoce średniowiecza m.in. malutkie iluminowane Godzinki oraz Koran. Eksperymenty z drukiem miniatur sięgają początków techniki drukarskiej, już uczeń i następca Gutenberga, Peter Schöffer drukował miniksiążki. Rozwój miniwydawnictw nastąpił w XVII w., były to głównie książeczki religijne, śpiewniki i modlitewniki. Ukazało się wiele edycji Biblii, które ze względu na rozmiary otrzymały nazwy "paluchowych" lub "kciukowych". Z wydawania małoformatowych "republik" zasłynęła drukarnia Elsevierów. Przydatność małych książeczek książek polegała na możności przenoszenia w kieszeni i lektury w dowolnym momencie. W wieku XVIII z miniaturowych książek tworzono tzw. biblioteki podróżne.

Książki drukowano typograficznie, przy użyciu bardzo małych stopni pisma, czcionkami 4-punktowymi a nawet mniejszymi. Wydane w 1896 przez braci Salmin w Padwie listy Galileusza do pani Krystyny de Lorenc złożono ręcznie czcionkami o wielkości 2,5 punkta (tzw. rybie oko). Miniksiążki dekorowano iluminacjami oraz drzeworytowymi i miedziorytowymi grafikami. W XIX wieku do druku miniksiążek zastosowano technikę litograficzną, a od końca tego stulecia fotograficznie zmniejszano skład drukarski.

W wieku XIX książki miniaturowe zyskały na popularności, obok modlitewników wydawano almanachy i poezje, książki dla dzieci w tym książeczki na wyposażenie domków dla lalek. W miniaturowych formatach wydawano różnego rodzaju poradniki, w tym przewodniki turystyczne. Były też wykorzystywane do celów propagandowych i reklamowych.

Do najbardziej znanych polskich edycji miniaturowych należą Poezje Adama Mickiewicza (30x22 mm), wydane w 1898, na jubileusz stulecia urodzin poety, a jednocześnie na odsłonięcie pomnika Mickiewicza w Warszawie. Książeczkę zaopatrzono w srebrny futeralik, w który wprawiono szkło powiększające.

Ekstremalnie małe, kilkumilimetrowe książeczki wykonywał polski twórca, Zygmunt Szkocny, kolekcja jego miniaturowych książek jest prezentowana w Muzeum Najmniejszych Książek Świata w Piotrowicach.

Oprawy

Miniaturowe książki najczęściej były oprawiane w skórę marokinową. Książeczki w srebrnych lub perłowych oprawach były wręczane jako upominki, można było nosić je jako naszyjniki.

Oprawienie miniaturowych książeczek wymaga od introligatorów wyjątkowych zdolności manualnych. Oprawy wykonywane są najczęściej z bardzo cienko zszarfowanej skóry lub cienkiej tkaniny, a do szycia używane są cienkie jedwabne nici. Introligatorzy posługują się pęsetami oraz specjalnymi, precyzyjnymi narzędziami, w tym narzędziami sporządzanymi specjalnie dla oprawy książek o małych rozmiarach. Do tłoczenia wykorzystywane są bardzo drobne tłoczki lub mini-plakiety.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Format książki
Format specjalny

Grafika

Przypisy

  1. Hussak T., Miniksiążki, Warszawa 2003, s. 12-13.
  2. Papuzińska J. (rec.): Miniksiążki. "Nowe książki" 2004, nr 2, s. 74.
  3. Petit formats reliés, Bruxelles 1991, s. 11-20.
  4. https://www.biblio.com/book-collecting/what-to-collect/a-brief-history-of-miniature-books/
  5. https://en.wikipedia.org/wiki/Miniature_book
  6. Miniature Books Society, https://www.mbs.org/
  7. Muzeum Najmniejszych Książek Świata Zygmunta Szkocnego, Katowice 1996.
  8. Andrysiak E., Miniaturowe edycje Stowarzyszenia Księgarzy Polskich, "Akapit" 2015, nr 10, s. 29-34.

Autor: E.P., M.P.B.