Twarda oprawa: Różnice pomiędzy wersjami
(→Twarda oprawa) |
(→Twarda oprawa) |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Niektóre typy opraw (mnisze oraz artystyczne i eksperymentalne) są wyzbyte obleczenia a czasem także wyklejki, eksponując surowy materiał okładkowy, np. deskę, tekturę, plexi, szkło lub metal. | Niektóre typy opraw (mnisze oraz artystyczne i eksperymentalne) są wyzbyte obleczenia a czasem także wyklejki, eksponując surowy materiał okładkowy, np. deskę, tekturę, plexi, szkło lub metal. | ||
| − | Najstarsze zachowane oprawy koptyjskie są usztywnione sklejką z papirusowych kart. W epoce średniowiecza do usztywnienia opraw używano desek grubości kilku milimetrów. Oprawy arabskie były usztywniane sklejką z papierowych kart. Ten wynalazek został zaadoptowany do europejskiego rzemiosła introligatorskiego w epoce renesansu na terenie Wenecji i wkrótce rozpowszechnił się w Europie Zachodniej. Tworząc okładzinówki introligatorzy sklejali karty papierowej makulatury. | + | Najstarsze zachowane oprawy koptyjskie są usztywnione sklejką z papirusowych kart. W epoce średniowiecza do usztywnienia opraw używano desek grubości kilku milimetrów. Oprawy arabskie były usztywniane sklejką z papierowych kart. Ten wynalazek został zaadoptowany do europejskiego rzemiosła introligatorskiego w epoce renesansu na terenie Wenecji i wkrótce rozpowszechnił się w Europie Zachodniej. Tworząc okładzinówki introligatorzy sklejali karty papierowej makulatury, od XVI w. papiernie zaczęły produkować tekturę ze szmat oraz papierowej makulatury. |
'''2.''' W potocznej terminologii typ oprawy przeciwstawny oprawie broszurowej/miękkiej, identyfikowany z oprawą zwaną w nomenklaturze introligatorstwa przemysłowego złożoną. | '''2.''' W potocznej terminologii typ oprawy przeciwstawny oprawie broszurowej/miękkiej, identyfikowany z oprawą zwaną w nomenklaturze introligatorstwa przemysłowego złożoną. | ||
Wersja z 08:33, 13 maj 2022
Twarda oprawa
(ang. hardcover, hard bound, stiff boards; niem. Bucheinband; fr. couverture rigide)
1. Oprawa książki charakteryzująca się sztywnymi okładkami. Sztywność nadają tekturowe, drewniane lub rzadziej plastikowe okładziny, z zewnętrznej strony oklejone obleczeniem, a od wewnątrz wyklejką.
Niektóre typy opraw (mnisze oraz artystyczne i eksperymentalne) są wyzbyte obleczenia a czasem także wyklejki, eksponując surowy materiał okładkowy, np. deskę, tekturę, plexi, szkło lub metal.
Najstarsze zachowane oprawy koptyjskie są usztywnione sklejką z papirusowych kart. W epoce średniowiecza do usztywnienia opraw używano desek grubości kilku milimetrów. Oprawy arabskie były usztywniane sklejką z papierowych kart. Ten wynalazek został zaadoptowany do europejskiego rzemiosła introligatorskiego w epoce renesansu na terenie Wenecji i wkrótce rozpowszechnił się w Europie Zachodniej. Tworząc okładzinówki introligatorzy sklejali karty papierowej makulatury, od XVI w. papiernie zaczęły produkować tekturę ze szmat oraz papierowej makulatury.
2. W potocznej terminologii typ oprawy przeciwstawny oprawie broszurowej/miękkiej, identyfikowany z oprawą zwaną w nomenklaturze introligatorstwa przemysłowego złożoną.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Półtwarda oprawa
Złożona oprawa
Tektura
Kompaturka
Autor: E.P.
