Twarda oprawa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Zobacz też)
Linia 2: Linia 2:
 
(ang. hardcover, hard bound, stiff boards; niem. Bucheinband; fr. couverture rigide)
 
(ang. hardcover, hard bound, stiff boards; niem. Bucheinband; fr. couverture rigide)
  
Oprawa książki charakteryzująca się sztywnymi okładkami. Sztywność nadają tekturowe, drewniane lub rzadziej plastikowe okładziny, z zewnętrznej strony oklejone obleczeniem, a od wewnątrz wyklejką.
+
'''1.''' Oprawa książki charakteryzująca się sztywnymi okładkami. Sztywność nadają tekturowe, drewniane lub rzadziej plastikowe okładziny, z zewnętrznej strony oklejone obleczeniem, a od wewnątrz wyklejką.
  
 
Niektóre typy opraw (mnisze oraz artystyczne i eksperymentalne) są wyzbyte obleczenia a czasem także wyklejki, eksponując surowy materiał okładkowy, np. deskę, tekturę, plexi, szkło lub metal.
 
Niektóre typy opraw (mnisze oraz artystyczne i eksperymentalne) są wyzbyte obleczenia a czasem także wyklejki, eksponując surowy materiał okładkowy, np. deskę, tekturę, plexi, szkło lub metal.
  
 
Najstarsze znane zachowane oprawy koptyjskie są usztywnione sklejką z papirusowych kart. W epoce średniowiecza do usztywnienia opraw używano desek grubości kilku milimetrów. Oprawy arabskie były usztywniane sklejką z papierowych kart. Ten wynalazek został zaadoptowany do europejskiego rzemiosła introligatorskiego w epoce renesansu na terenie Wenecji i wkrótce rozpowszechnił się w Europie Zachodniej. Tworząc okładzinówki introligatorzy sklejali karty papierowej makulatury. Na potrzeby introligatorstwa papiernie zaczęły produkować tekturę ze szmat oraz papierowej makulatury.
 
Najstarsze znane zachowane oprawy koptyjskie są usztywnione sklejką z papirusowych kart. W epoce średniowiecza do usztywnienia opraw używano desek grubości kilku milimetrów. Oprawy arabskie były usztywniane sklejką z papierowych kart. Ten wynalazek został zaadoptowany do europejskiego rzemiosła introligatorskiego w epoce renesansu na terenie Wenecji i wkrótce rozpowszechnił się w Europie Zachodniej. Tworząc okładzinówki introligatorzy sklejali karty papierowej makulatury. Na potrzeby introligatorstwa papiernie zaczęły produkować tekturę ze szmat oraz papierowej makulatury.
 +
 +
'''2.''' W potocznej terminologii typ oprawy przeciwstawny oprawie broszurowej/miękkiej, identyfikowany z oprawą zwaną w nomenklaturze introligatorstwa przemysłowego złożoną.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
Linia 13: Linia 15:
 
[[Półtwarda oprawa ]] <br>
 
[[Półtwarda oprawa ]] <br>
 
[[Złożona oprawa]] <br>
 
[[Złożona oprawa]] <br>
 +
[[Tektura]] <br>
 +
[[Kompaturka]] <br>
  
 
----
 
----
 
Autor: '''E.P.'''
 
Autor: '''E.P.'''

Wersja z 08:29, 13 maj 2022

Twarda oprawa

(ang. hardcover, hard bound, stiff boards; niem. Bucheinband; fr. couverture rigide)

1. Oprawa książki charakteryzująca się sztywnymi okładkami. Sztywność nadają tekturowe, drewniane lub rzadziej plastikowe okładziny, z zewnętrznej strony oklejone obleczeniem, a od wewnątrz wyklejką.

Niektóre typy opraw (mnisze oraz artystyczne i eksperymentalne) są wyzbyte obleczenia a czasem także wyklejki, eksponując surowy materiał okładkowy, np. deskę, tekturę, plexi, szkło lub metal.

Najstarsze znane zachowane oprawy koptyjskie są usztywnione sklejką z papirusowych kart. W epoce średniowiecza do usztywnienia opraw używano desek grubości kilku milimetrów. Oprawy arabskie były usztywniane sklejką z papierowych kart. Ten wynalazek został zaadoptowany do europejskiego rzemiosła introligatorskiego w epoce renesansu na terenie Wenecji i wkrótce rozpowszechnił się w Europie Zachodniej. Tworząc okładzinówki introligatorzy sklejali karty papierowej makulatury. Na potrzeby introligatorstwa papiernie zaczęły produkować tekturę ze szmat oraz papierowej makulatury.

2. W potocznej terminologii typ oprawy przeciwstawny oprawie broszurowej/miękkiej, identyfikowany z oprawą zwaną w nomenklaturze introligatorstwa przemysłowego złożoną.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Półtwarda oprawa
Złożona oprawa
Tektura
Kompaturka


Autor: E.P.