Kampanula: Różnice pomiędzy wersjami
(→Przypisy) |
(→Przypisy) |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
# von Arnim 1992, tabl. 115, 137, 155 i in.; | # von Arnim 1992, tabl. 115, 137, 155 i in.; | ||
# Kozakiewicz 1996, s. 173. | # Kozakiewicz 1996, s. 173. | ||
| + | # Mazal 1990, il. | ||
---- | ---- | ||
Autor: '''A.W.''' | Autor: '''A.W.''' | ||
Aktualna wersja na dzień 23:35, 20 kwi 2022
Spis treści
Kampanula
Dekoracja składająca się ze zwielokrotnionych kwiatów o dzwonkowatych kielichach, połączonych ze sobą i skierowanych w dół. Może mieć formę zwisu ze stopniowo zmniejszającymi się kielichami kwiatów (z podwieszeniem w jednym punkcie) lub festony (z dwoma punktami podwieszenia). W zdobnictwie introligatorskim pojawiała się już w renesansie, jednak spopularyzowana w XVIII w. na regencyjnych, rokokowych i klasycystycznych oprawach. Występuje na nich zazwyczaj z innymi ornamentami, charakterystycznymi dla poszczególnych epok.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Feston
Girlanda
Klasycystyczne oprawy
Regencyjne oprawy
Rokokowe oprawy
Wstęgowo-cęgowy ornament
Grafika
Nietypowa, wczesna forma kampanuli, prawdopodobnie Czechy, 1677 r.
Kampanule i kampanulowe festony na oprawie rokokowej, Wiedeń 1746, fot. wg: Mazal 1990
Kampanulowe festony na kartuszu herbowym, oprawa klasycystyczna, Włochy 1789, fot. wg: Foot 2010
Kampanulowe festony na oprawie empirowej, Niemcy, ok. 1805, fot. wg: von Arnim 1992
Kampanulowe festony na wydawniczej oprawie niemieckiej o dekoracji historyzującej, Lipsk 1881, fot. wg Jaeger 2002
Przypisy
- von Arnim 1992, tabl. 115, 137, 155 i in.;
- Kozakiewicz 1996, s. 173.
- Mazal 1990, il.
Autor: A.W.
