Egipskie motywy: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 00:04, 3 kwi 2022

Egipskie motywy

Motywy zainspirowane lub wzorowane na motywach sztuki starożytnego Egiptu. W zdobnictwie introligatorskim pojawiły się w 2 poł. XV na renesansowych oprawach włoskich, a później tez zaalpejskich (m.in. italianizujących oprawach polskich) jako liście lotosu w anthemionie. Na oprawach rzymskich 2 poł. XVI w. popularność zyskał kwiatu lotosu wzór. Do szerszego zastosowania e. m. w introligatorstwie francuskim, a w mniejszym stopniu innych krajów europejskich, doszło po 1798 r. na fali mody na egipskość związanej z militarno-naukową ekspedycją Napoleona do tego kraju. Odtąd na klasycystycznych, empirowych i romantycznych oprawach pojawiały się e. m., występujące samodzielnie bądź wprzęgnięte w dekoracje o ogólniejszym, antykizującym charakterze. Należy do nich m.in. ornament z głową faraona (stosowany przez Jeana-Claude Bozeriana) oraz motyw sfinksa, zazwyczaj łączący pierwiastek egipski i grecki. Niezmienna popularnością cieszył się również anthemion. W XIX-pocz. XX w. e. m. pojawiały się też na wielu wydawniczych oprawach oraz dziełach introligatorstwa artystycznego.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Anthemion
Kwiatu lotosu wzór
Palmeta

Grafika

• 

  Ornament z motywami głowy faraona i krzyża anch na oprawie empirowej, Jean Claude Bozerian, ok. 1803, BnF, Paryż, fot. wg: wg reliures.bnf.fr

• 

  Motywy egipskie (sfinksy) w ornamentalnym obramieniu oprawy klasycystycznej, Hiszpania, ok. 1860, fot. wg: Fernández 1994

• 

  Oprawa z dekoracją wzorowaną na sztuce starożytnego Egiptu, Włochy, po 1920 r., fot. wg: Bologna 1998

• 

  Oprawa malowana Heleny Karpińskiej

Przypisy

1. Culot 1979, tabl. III/il. 27, V/il. 45-46,
2. Fernández 1994, nr kat. 75;
3. Devauchelle 1995, s. 172;
4. Bologna 1998, s. 173.

Autor: A.W.