Papier glansowany: Różnice pomiędzy wersjami
(→Przypisy) |
|||
| (Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
=Papier glansowany= | =Papier glansowany= | ||
| − | (niem. | + | (ang. glossy/glazed paper; fr. papier glacé, niem. Glanzpapier) |
| − | Papier dekoracyjny | + | Papier dekoracyjny jednolicie zabarwiony o błyszczącej powierzchni. |
| − | + | Uzyskaniu błyszczącej powierzchni mogło służyć kalandrowanie. Większy połysk dawało polerowanie papieru szkłem, krzemieniem lub agatem, zamocowanym w specjalnym urządzeniu, dającym wielki nacisk. Połysk wzmagało woskowanie papieru przed gładzeniem. | |
| − | + | Innym sposobem było pokrycie papieru klejem skórnym, naniesienie farby i ponowne pokrycie tym samym klejem. Tak przygotowaną powierzchnię papieru poddawano hydrofobizacji przez naniesienie gąbką roztworu ałunu, saletry i octu winnego (w równych częściach). Papier mógł być następnie poddany tłoczeniu faktury, dając papier reliefowy. | |
| + | Papiery glansowane były w użyciu w końcu XVIII i na początku XIX wieku, stosowane na wyklejki oraz jako papier obleczeniowy, a nadto do galanterii introligatorskiej i różnych prac amatorskich. | ||
| + | |||
| + | W 2. poł. XIX w. wytwarzanie papieru glansowanego uległo uprzemysłowieniu. Rozszerzono bazę substancji chemicznych dodawanych do farby, które wywoływały połysk: mydło, talk, tlenek glinu, szelak, kazeinę, amoniak i in. Ręczne polerowanie zastąpiły kalandry, maszyny szczotkujące oraz gładzące. | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
[[Indeks alfabetyczny]] <br> | [[Indeks alfabetyczny]] <br> | ||
| − | [[Papiery | + | [[Gładzenie papieru]] <br> |
| + | [[Papiery dekoracyjne]] <br> | ||
| + | [[Papiery wytłaczane]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
<gallery> | <gallery> | ||
| − | File: | + | File:Img313.jpg|Papier jednobarwny glansowany |
</gallery> | </gallery> | ||
| Linia 23: | Linia 28: | ||
# Sposób farbowania papierów w rozmaitych kolorach, „Piast czyli Pamiętnik Technologiczny”, Warszawa, 1829, t. II, s. 102-113 http://bc.wbp.lublin.pl/dlibra/publication?id=16243&tab=3 | # Sposób farbowania papierów w rozmaitych kolorach, „Piast czyli Pamiętnik Technologiczny”, Warszawa, 1829, t. II, s. 102-113 http://bc.wbp.lublin.pl/dlibra/publication?id=16243&tab=3 | ||
| − | # | + | # Weichelt August, Buntpapierfabrikation, Berlin 1908, s. 50-71, 151-168. |
---- | ---- | ||
Autor: '''E.P.''' | Autor: '''E.P.''' | ||
Aktualna wersja na dzień 00:50, 20 mar 2022
Spis treści
Papier glansowany
(ang. glossy/glazed paper; fr. papier glacé, niem. Glanzpapier)
Papier dekoracyjny jednolicie zabarwiony o błyszczącej powierzchni.
Uzyskaniu błyszczącej powierzchni mogło służyć kalandrowanie. Większy połysk dawało polerowanie papieru szkłem, krzemieniem lub agatem, zamocowanym w specjalnym urządzeniu, dającym wielki nacisk. Połysk wzmagało woskowanie papieru przed gładzeniem.
Innym sposobem było pokrycie papieru klejem skórnym, naniesienie farby i ponowne pokrycie tym samym klejem. Tak przygotowaną powierzchnię papieru poddawano hydrofobizacji przez naniesienie gąbką roztworu ałunu, saletry i octu winnego (w równych częściach). Papier mógł być następnie poddany tłoczeniu faktury, dając papier reliefowy.
Papiery glansowane były w użyciu w końcu XVIII i na początku XIX wieku, stosowane na wyklejki oraz jako papier obleczeniowy, a nadto do galanterii introligatorskiej i różnych prac amatorskich.
W 2. poł. XIX w. wytwarzanie papieru glansowanego uległo uprzemysłowieniu. Rozszerzono bazę substancji chemicznych dodawanych do farby, które wywoływały połysk: mydło, talk, tlenek glinu, szelak, kazeinę, amoniak i in. Ręczne polerowanie zastąpiły kalandry, maszyny szczotkujące oraz gładzące.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Gładzenie papieru
Papiery dekoracyjne
Papiery wytłaczane
Grafika
Papier jednobarwny glansowany
Przypisy
- Sposób farbowania papierów w rozmaitych kolorach, „Piast czyli Pamiętnik Technologiczny”, Warszawa, 1829, t. II, s. 102-113 http://bc.wbp.lublin.pl/dlibra/publication?id=16243&tab=3
- Weichelt August, Buntpapierfabrikation, Berlin 1908, s. 50-71, 151-168.
Autor: E.P.
