Papiery drukowane miedziorytnicze: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "==Historia== Miedzioryt jako technika graficzna znany był w Europie już w XV w. Zastosowanie jej do wykonywania papierów dekoracyjnych używanych w introligatorstwie...")
 
(Zobacz też)
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Historia==
+
==Papiery drukowane miedziorytnicze==
Miedzioryt jako technika graficzna  znany był w Europie już w XV w. Zastosowanie jej do wykonywania papierów dekoracyjnych używanych w introligatorstwie sięga 1 poł. XVIII w. Obleczenia i karty przybyszowe dekorowane miedziorytami są rzadko spotykane, być może dlatego, że odbitki wykonane w tej technice były droższe od drzeworytniczych, możliwe też jest ich wtórne zastosowanie w introligatorstwie (il. 1).
+
(ang. copper engraving printed papers; niem. das Kupferstichpapier)
Papiery miedziorytnicze są zazwyczaj czarno–białe, jednak istnieją odbitki ozdabiane złotem płatkowym.  Niewiele papierów miedziorytniczych jest sygnowanych, dlatego też trudno określić ośrodki ich produkcji. Wydaje się jednak, w wyniku analizy stylistycznej, że większość z nich ma proweniencję augsburską.
+
  
====
+
Papiery drukowane miedziorytnicze to rodzaj dekoracyjnych papierów zdobionych techniką druku wklęsłego z matrycy miedzianej.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
+
  
===Lista===
+
===Historia===
 +
Miedzioryt jako technika graficzna  znany był w Europie już w XV w. Zastosowanie jej do wykonywania papierów dekoracyjnych używanych w introligatorstwie sięga 1. poł. XVIII w. Obleczenia i karty przybyszowe dekorowane miedziorytami są rzadko spotykane, być może dlatego, że odbitki wykonane w tej technice były droższe od drzeworytniczych. Znane są też przykłady wtórnego zastosowania odbitek miedziorytniczych w introligatrstwie (il. 1).
 +
Papiery miedziorytnicze są zazwyczaj czarno–białe, jednak istnieją odbitki ozdabiane złotem płatkowym.  Niewiele papierów miedziorytniczych jest sygnowanych, dlatego też trudno określić ośrodki ich produkcji. Wydaje się jednak, w wyniku analizy stylistycznej, że większość z nich ma proweniencję augsburską.
  
* Punkt 1
+
===Opis techniki===
* Punkt 2
+
Technika miedziorytu należy do technik graficznych wklęsłodrukowych. Odbitkę wykonywano z polerowanej blachy miedzianej fazowanej na krawędziach. Na tak przygotowaną matrycę nanoszono rysunek, który następnie rytowano używając specjalnych rylców. Odbitkę wykonywano farbą drukarską, która wprowadzana była w rytowane linie. Na matrycy umieszczano wilgotny papier, filc i całość przepuszczano przez prasę walcową.
** Punkt 2.1
+
** Punkt 2.2
+
* Punkt 2
+
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
 +
[[Indeks alfabetyczny]] <br>
 +
[[Papiery dekoracyjne]] <br>
  
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
+
===Grafika===
 
+
==Grafika==
+
  
 
<gallery>
 
<gallery>
File:Bookbinders_2.jpg|W książce Alberta von Haemmerle reprodukowany jest przykład obleczenia dekorowanego w technice miedziorytu datowanego na ok. 1720, autor sugeruje jednak, że widniejący na obleczeniu groteskowy ornament może wskazywać, że papier został wykonany wcześniej Obrazek 1
+
File:1 mied.jpg|Obleczenie z papieru drukowanego miedziorytniczego. Ilustracja z książki Alberta von Haemmerle reprodukowana jako przykład obleczenia dekorowanego w technice miedziorytu datowanego na ok. 1720r. Autor jednak sugeruje jednak, że papier został przez introligatora wtórnie wykorzystany.  
File:Bookbinders_3.jpg|Obrazek 2
+
 
+
 
</gallery>
 
</gallery>
  
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
  
# Przypis 1
+
# Białostocki Jan, W pracowniach dawnych grafików, Warszawa, 1957, s. 33-36.
# Przypis 2
+
# Cloonan M. V. Early bindings in Paper a Brief History of Hand-Made Paper-Covered Books with Multilingual Glossary, 1990, s. 69.
 
+
# Haemmerle A. von, Buntpapiere: Herrkomen, Geshichte, Techniken, Beziehungenzur Kunst, Monachium, 1961, s. 74-77, s. 133 – 179.
 +
# Krauze S., Rinck J., Buntpapier – ein Bestimmungsbuch, Decorated Papers – a Guidebook, Sierpapier – een Gids, Stuttgart, 2016, s. 61.
 +
# Siemieniako E., Praca magisterska teoretyczno-badawcza: Dekoracyjne papiery ręcznie wykonywane stosowane w oprawach książek od XV do XVIII w. Katalog zbiorów papierów dekoracyjnych w oprawach książek Biblioteki Kórnickiej PAN, wydruk komputerowy,(promotor: M. Pronobis-Gajdzis), UMK, Toruń 2018, s. 53-54.
 
----
 
----
Autor: '''M.P.-G.'''
+
Autor: '''M.P.B.'''

Aktualna wersja na dzień 09:45, 18 mar 2022

Papiery drukowane miedziorytnicze

(ang. copper engraving printed papers; niem. das Kupferstichpapier)

Papiery drukowane miedziorytnicze to rodzaj dekoracyjnych papierów zdobionych techniką druku wklęsłego z matrycy miedzianej.

Historia

Miedzioryt jako technika graficzna znany był w Europie już w XV w. Zastosowanie jej do wykonywania papierów dekoracyjnych używanych w introligatorstwie sięga 1. poł. XVIII w. Obleczenia i karty przybyszowe dekorowane miedziorytami są rzadko spotykane, być może dlatego, że odbitki wykonane w tej technice były droższe od drzeworytniczych. Znane są też przykłady wtórnego zastosowania odbitek miedziorytniczych w introligatrstwie (il. 1). Papiery miedziorytnicze są zazwyczaj czarno–białe, jednak istnieją odbitki ozdabiane złotem płatkowym. Niewiele papierów miedziorytniczych jest sygnowanych, dlatego też trudno określić ośrodki ich produkcji. Wydaje się jednak, w wyniku analizy stylistycznej, że większość z nich ma proweniencję augsburską.

Opis techniki

Technika miedziorytu należy do technik graficznych wklęsłodrukowych. Odbitkę wykonywano z polerowanej blachy miedzianej fazowanej na krawędziach. Na tak przygotowaną matrycę nanoszono rysunek, który następnie rytowano używając specjalnych rylców. Odbitkę wykonywano farbą drukarską, która wprowadzana była w rytowane linie. Na matrycy umieszczano wilgotny papier, filc i całość przepuszczano przez prasę walcową.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Papiery dekoracyjne

Grafika

Przypisy

  1. Białostocki Jan, W pracowniach dawnych grafików, Warszawa, 1957, s. 33-36.
  2. Cloonan M. V. Early bindings in Paper a Brief History of Hand-Made Paper-Covered Books with Multilingual Glossary, 1990, s. 69.
  3. Haemmerle A. von, Buntpapiere: Herrkomen, Geshichte, Techniken, Beziehungenzur Kunst, Monachium, 1961, s. 74-77, s. 133 – 179.
  4. Krauze S., Rinck J., Buntpapier – ein Bestimmungsbuch, Decorated Papers – a Guidebook, Sierpapier – een Gids, Stuttgart, 2016, s. 61.
  5. Siemieniako E., Praca magisterska teoretyczno-badawcza: Dekoracyjne papiery ręcznie wykonywane stosowane w oprawach książek od XV do XVIII w. Katalog zbiorów papierów dekoracyjnych w oprawach książek Biblioteki Kórnickiej PAN, wydruk komputerowy,(promotor: M. Pronobis-Gajdzis), UMK, Toruń 2018, s. 53-54.

Autor: M.P.B.