Chimera: Różnice pomiędzy wersjami
Z Leksykon oprawoznawczy
m (→Chimera: uzupełn. term. ang.) |
(→Chimera) |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
(hybryda) (ang. Chimera; fr. chimère, hybride) | (hybryda) (ang. Chimera; fr. chimère, hybride) | ||
− | Wywodzące się z mitologii greckiej monstrum o tułowiu kozy, głowie lwa i wężowym ogonie. W sztuce średniowiecznej pojęcie to odnosi się do wszelkich hybrydalnych stworzeń o ciele składającym się z elementów różnych zwierząt, lub zwierząt i ludzi. Jako twory nienaturalne, będące zaprzeczeniem doskonałości tworów | + | Wywodzące się z mitologii greckiej monstrum o tułowiu kozy, głowie lwa i wężowym ogonie. W sztuce średniowiecznej pojęcie to odnosi się do wszelkich hybrydalnych stworzeń o ciele składającym się z elementów różnych zwierząt, lub zwierząt i ludzi. Jako twory nienaturalne, będące zaprzeczeniem doskonałości tworów Boga, symbolizowały demoniczne siły, w tym diabła. W zdobnictwie introligatorskim romanizmu popularność zyskały kwadratowe tłoki z wizerunkiem ch. o głowie człowieka i zwierzęcia, zazwyczaj na jednej lub dwóch zwierzęcych szyjach, niekiedy z ptasimi skrzydłami i nogami. Niekiedy ukazywane także na okuciach romańskich i gotyckich. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== |
Aktualna wersja na dzień 14:42, 21 lut 2022
Spis treści
Chimera
(hybryda) (ang. Chimera; fr. chimère, hybride)
Wywodzące się z mitologii greckiej monstrum o tułowiu kozy, głowie lwa i wężowym ogonie. W sztuce średniowiecznej pojęcie to odnosi się do wszelkich hybrydalnych stworzeń o ciele składającym się z elementów różnych zwierząt, lub zwierząt i ludzi. Jako twory nienaturalne, będące zaprzeczeniem doskonałości tworów Boga, symbolizowały demoniczne siły, w tym diabła. W zdobnictwie introligatorskim romanizmu popularność zyskały kwadratowe tłoki z wizerunkiem ch. o głowie człowieka i zwierzęcia, zazwyczaj na jednej lub dwóch zwierzęcych szyjach, niekiedy z ptasimi skrzydłami i nogami. Niekiedy ukazywane także na okuciach romańskich i gotyckich.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Fantastyczne motywy
Grafika
Przypisy
- Schmidt-Künsemüller 1985, s. 221;
- Kozakiewicz 1996, s. 67.
- Adler 2010, il. 3/27, 5/84.
Autor: A.W.