Skóra wyprawy glinowej: Różnice pomiędzy wersjami
(→Historia) |
|||
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Skóra wyprawy glinowej== | ==Skóra wyprawy glinowej== | ||
| − | (ang. alum-tawed skin, whittawed, white leather, Hungarian leather; fr. cuir mégis; wł. | + | (ang. alum-tawed skin, whittawed, white leather, Hungarian leather; fr. cuir mégis; wł. allumata pelle) |
Skóra garbowana solami glinu. | Skóra garbowana solami glinu. | ||
| − | + | Garbowanie solami glinu, zwane białoskórniczym należy do najstarszych metod stosowanych w garbarstwie. Do najbardziej popularnej zalicza się wyprawę zw. glase (fr. cuir glacé), która jest odmianą garbowania glinowego połączonego z dodatkowym natłuszczaniem (np. żółtkiem jaja) i napełnianiem tkanki skórnej mąką. Obecnie garbowanie to zostało zastąpione garbowaniem aldehydowym, cyrkonowym, a także kombinowanym glinowo-chromowym. | |
| − | Garbowanie solami glinu, zwane | + | |
| − | |||
Skóra garbowana solami glinu jest mało odporna na działanie wody, sztywnieje i rogowacieje po wyschnięciu, a zanurzona w wodzie łatwo ulega odgarbowaniu. Takie garbowanie określa się mianem pseudogarbowania. | Skóra garbowana solami glinu jest mało odporna na działanie wody, sztywnieje i rogowacieje po wyschnięciu, a zanurzona w wodzie łatwo ulega odgarbowaniu. Takie garbowanie określa się mianem pseudogarbowania. | ||
| − | + | W introligatorstwie świńskie skóry wyprawy glinowej najczęściej były wykorzystywane jako zwięzy w oprawach pergaminowych, a także do wzmocnienia grzbietów i zawieszenia w tzw. oprawach archiwalnych. | |
| − | + | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| Linia 26: | Linia 23: | ||
<gallery> | <gallery> | ||
| − | File: | + | File:Glace.jpg|Glacé |
| − | + | ||
</gallery> | </gallery> | ||
| + | |||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| − | # Persz T., Materiałoznawstwo dla zasadniczych szkół skórzanych, Warszawa 1997. | + | # Persz T., Materiałoznawstwo dla zasadniczych szkół skórzanych, Warszawa 1997, s. 75-76. |
| − | # Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002. | + | # Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002, s. 9. |
---- | ---- | ||
| − | Autor: ''' | + | Autor: '''M.P.B.''' |
Aktualna wersja na dzień 19:00, 19 lut 2022
Spis treści
Skóra wyprawy glinowej
(ang. alum-tawed skin, whittawed, white leather, Hungarian leather; fr. cuir mégis; wł. allumata pelle)
Skóra garbowana solami glinu.
Garbowanie solami glinu, zwane białoskórniczym należy do najstarszych metod stosowanych w garbarstwie. Do najbardziej popularnej zalicza się wyprawę zw. glase (fr. cuir glacé), która jest odmianą garbowania glinowego połączonego z dodatkowym natłuszczaniem (np. żółtkiem jaja) i napełnianiem tkanki skórnej mąką. Obecnie garbowanie to zostało zastąpione garbowaniem aldehydowym, cyrkonowym, a także kombinowanym glinowo-chromowym.
Skóra garbowana solami glinu jest mało odporna na działanie wody, sztywnieje i rogowacieje po wyschnięciu, a zanurzona w wodzie łatwo ulega odgarbowaniu. Takie garbowanie określa się mianem pseudogarbowania.
W introligatorstwie świńskie skóry wyprawy glinowej najczęściej były wykorzystywane jako zwięzy w oprawach pergaminowych, a także do wzmocnienia grzbietów i zawieszenia w tzw. oprawach archiwalnych.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Skóry introligatorskie
Skóra garbowana roślinnie
Skóra wyprawy tłuszczowej
Pergaminowe oprawy
Archiwalna oprawa
Zwięzy
Grafika
Glacé
Przypisy
- Persz T., Materiałoznawstwo dla zasadniczych szkół skórzanych, Warszawa 1997, s. 75-76.
- Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002, s. 9.
Autor: M.P.B.
