Czerwona korozja: Różnice pomiędzy wersjami
(→Przypisy) |
|||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
(ang. red rot; fr. pourriture rouge; niem. roter Verfall) | (ang. red rot; fr. pourriture rouge; niem. roter Verfall) | ||
| − | + | Degradacja skór garbowanych roślinnie metodami przyspieszonego garbowania (od pocz. XIX w.), niepozwalającymi na pozostawienie w skórach działających ochronnie niegarbników. Skóry te są bardziej podatne na starzenie niż skóry garbowane metodami tradycyjnego garbowania rzemieślniczego. Szczególnie są wrażliwe na chemiczne zanieczyszczenia powietrza (najpierw na emitowany przez oświetlenie gazowe kwasotwórczy bezwodnik kwasu siarkawego, a potem na inne rodzaje zanieczyszczeń powietrza). Z czasem powoduje to zniszczenie zwane czerwoną korozją, polegającą na zmianie koloru skór na rdzawobrązowy, proszkowaniu się jej lica i dezintegracji włókien kolagenowych. Skórzane obleczenia bywają osłabione aż do całkowitej utraty swoich właściwości fizycznych. Dawniej często z tego powodu podejmowano decyzję o ich wymianie. | |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| − | # Strzelczyk Alicja, Karbowska Berent Joanna, Drobnoustroje i owady niszczące zabytki i ich zwalczanie, Toruń 2004, s. 126-127 | + | # Strzelczyk Alicja, Karbowska-Berent Joanna, Drobnoustroje i owady niszczące zabytki i ich zwalczanie, Toruń 2004, s. 126-127. |
| − | + | ||
# Strzelczyk Alicja, Karbowska Joanna, Mikrobiologiczny rozkład zabytkowych pergaminów, w: Post Microbiol. 1993, XXXII, t. 1-2, s. 19-32. | # Strzelczyk Alicja, Karbowska Joanna, Mikrobiologiczny rozkład zabytkowych pergaminów, w: Post Microbiol. 1993, XXXII, t. 1-2, s. 19-32. | ||
---- | ---- | ||
Autor: '''M.P.B.''' | Autor: '''M.P.B.''' | ||
Aktualna wersja na dzień 19:03, 15 lut 2022
Spis treści
Czerwona korozja
(ang. red rot; fr. pourriture rouge; niem. roter Verfall)
Degradacja skór garbowanych roślinnie metodami przyspieszonego garbowania (od pocz. XIX w.), niepozwalającymi na pozostawienie w skórach działających ochronnie niegarbników. Skóry te są bardziej podatne na starzenie niż skóry garbowane metodami tradycyjnego garbowania rzemieślniczego. Szczególnie są wrażliwe na chemiczne zanieczyszczenia powietrza (najpierw na emitowany przez oświetlenie gazowe kwasotwórczy bezwodnik kwasu siarkawego, a potem na inne rodzaje zanieczyszczeń powietrza). Z czasem powoduje to zniszczenie zwane czerwoną korozją, polegającą na zmianie koloru skór na rdzawobrązowy, proszkowaniu się jej lica i dezintegracji włókien kolagenowych. Skórzane obleczenia bywają osłabione aż do całkowitej utraty swoich właściwości fizycznych. Dawniej często z tego powodu podejmowano decyzję o ich wymianie.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Foxing
Kamienienie książek
Płowienie
Puszysta destrukcja
Zniszczenia kodeksów
Grafika
Zniszczenia skóry powstałe przez długotrwałe działanie związków siarki - czerwona korozja. źródło: Strzelczyk A.B. Charakterystyka zniszczeń mikrobiologicznych w zabytkowych książkach, w: Notes Konserwatorski 1, Warszawa, 1998, s. 44.
Przypisy
- Strzelczyk Alicja, Karbowska-Berent Joanna, Drobnoustroje i owady niszczące zabytki i ich zwalczanie, Toruń 2004, s. 126-127.
- Strzelczyk Alicja, Karbowska Joanna, Mikrobiologiczny rozkład zabytkowych pergaminów, w: Post Microbiol. 1993, XXXII, t. 1-2, s. 19-32.
Autor: M.P.B.
