Baldachim: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Baldachim)
 
(Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 +
==Baldachim==
 +
(ang. canopy; fr. baldaquin; niem. Baldachin)
  
===Baldachim===(fr. baldaquin)
+
1. W introligatorstwie gotyckim XIV-pocz. XVI w.: wzorowany na dekoracjach architektonicznych motyw niewielkiego, ozdobnego daszka edikuli, zazwyczaj ujętej pinaklami, ze znajdującą się w niej „figurą” świętej postaci lub innym motywem (np. herbem). Najbogatsze, plastyczne i ażurowe formy przyjmował w niektórych oprawach złotniczych. Prostsze formy, ukazywane przeważnie za pomocą tłoka z motywem łuku w ośli grzbiet, zwieńczonego kwiatonem, znane głównie z opraw krakowskich od kon. XV do 2-3 dekady XVI w. Nieliczne przykłady b. także w introligatorstwie zachodnioeuropejskim XV-pocz. XVI w. (np. Austria, Anglia).   
1. w introligatorstwie gotyckim XIV-pocz. XVI w.: wzorowany na dekoracjach architektonicznych motyw niewielkiego, ozdobnego daszka edikuli, zazwyczaj ujętej pinaklami, ze znajdującą się w niej „figurą” świętej postaci lub innym motywem (np. herbem). Najbogatsze, plastyczne i ażurowe formy przyjmował w niektórych oprawach złotniczych. Prostsze formy, ukazywane przeważnie za pomocą tłoka z motywem łuku w ośli grzbiet, zwieńczonego kwiatonem, znane głównie z opraw krakowskich od kon. XV do 2-3 dekady XVI w. Nieliczne przykłady b. także w introligatorstwie zachodnioeuropejskim XV-pocz. XVI w. (np. Austria, Anglia).   
+
  
2. wyciskany z tłoka i złocony, drobny motyw daszka z kilkoma wydłużonymi frędzlami, widniejący przeważnie nad hermą. Stosowany w obrębie bogatszych dekoracji okładzin opraw włoskich (zwłaszcza rzymskich) od schyłku XVI do 2 ćw. XVII w.
+
2. Wyciskany z tłoka i złocony, drobny motyw daszka z kilkoma wydłużonymi frędzlami, widniejący przeważnie nad hermą. Stosowany w obrębie bogatszych dekoracji okładzin opraw włoskich (zwłaszcza rzymskich) od schyłku XVI do 2 ćw. XVII w.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
  
[[architektoniczne oprawy ]] <br>
+
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
[[edikula ]] <br>
+
[[Architektoniczne oprawy ]] <br>
[[herma ]] <br>
+
[[Edikula ]] <br>
[[łuk w ośli grzbiet ]] <br>
+
[[Herma ]] <br>
[[kwiaton ]] <br>
+
[[Łuk w ośli grzbiet ]] <br>
[[pinakiel ]] <br>
+
[[Kwiaton ]] <br>
[[umbraculum ]] <br>
+
[[Umbraculum ]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
  
 
<gallery>
 
<gallery>
File:Baldachim na krakowskiej oprawie późnogotyckiej z 1513 r..jpg|Obrazek 1
+
Plik:Baldachim 2.jpg | Baldachimy nad "figurami" świętych na krakowskiej oprawie późnogotyckiej z ok. 1500, repr. wg: Storm van Leeuwen 2011, nr kat. 26
File:Bookbinders_3.jpg|Obrazek 2
+
File:Baldachim na krakowskiej oprawie późnogotyckiej z 1513 r..jpg|Baldachim na krakowskiej oprawie późnogotyckiej z 1513 r.
 
+
Plik:Baldachim 1.jpg | Baldachim nad maską w dekoracji rzymskiej oprawy z pocz. XVII w., repr. wg" Macchi F. i L. 2007, nr kat. 66
 
</gallery>
 
</gallery>
  

Aktualna wersja na dzień 12:31, 11 lut 2022

Baldachim

(ang. canopy; fr. baldaquin; niem. Baldachin)

1. W introligatorstwie gotyckim XIV-pocz. XVI w.: wzorowany na dekoracjach architektonicznych motyw niewielkiego, ozdobnego daszka edikuli, zazwyczaj ujętej pinaklami, ze znajdującą się w niej „figurą” świętej postaci lub innym motywem (np. herbem). Najbogatsze, plastyczne i ażurowe formy przyjmował w niektórych oprawach złotniczych. Prostsze formy, ukazywane przeważnie za pomocą tłoka z motywem łuku w ośli grzbiet, zwieńczonego kwiatonem, znane głównie z opraw krakowskich od kon. XV do 2-3 dekady XVI w. Nieliczne przykłady b. także w introligatorstwie zachodnioeuropejskim XV-pocz. XVI w. (np. Austria, Anglia).

2. Wyciskany z tłoka i złocony, drobny motyw daszka z kilkoma wydłużonymi frędzlami, widniejący przeważnie nad hermą. Stosowany w obrębie bogatszych dekoracji okładzin opraw włoskich (zwłaszcza rzymskich) od schyłku XVI do 2 ćw. XVII w.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Architektoniczne oprawy
Edikula
Herma
Łuk w ośli grzbiet
Kwiaton
Umbraculum

Grafika

Przypisy

  1. Loubier 1926, s. 56-57;
  2. Hobson 1929, s. 17;
  3. Krynicka 1967, s. 79-96;
  4. Lindberg 1985 II, s. 75-77;
  5. Macchi F. i L. 2002, s. 35;
  6. Macchi F. i L. 2007, nr kat./tabl. 66;
  7. Storm van Leeuwen 2010, nr kat./tabl. 26-28.

Autor: A.W.