Listek aldyński: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grafika) |
m (→Listek aldyński: uzupełn. term. ang.) |
||
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Listek aldyński== | ==Listek aldyński== | ||
+ | (z wł. foglia aldina; ang. Aldine fleuron/leaf; fr. feuille aldine) | ||
+ | |||
+ | Motyw drobnego listka o kształcie zbliżonym do l. powojnika, osadzonego na zagiętym ogonku. Znany w antyku greckim i rzymskim jako ozdobnik tablic inskrypcyjnych. Ponownie pojawił się w kon. XV w. wśród winiet drukarskich weneckiej oficyny Alda Manucjusza. Około 1520 r. przejęty przez introligatorów weneckich (aldyńskie oprawy), a następnie przez inne pracownie włoskie, jako jeden z motywów dekoracyjnych na okładzinach opraw. Pod wpływem włoskim l. a. stał się w ciągu 1 poł. XVI w. nie tylko jednym z najpopularniejszych ozdobników drukarskich na północ od Alp (hedera), ale też częstym motywem dekoracyjnym w introligatorstwie. W Polsce stosowany od lat 20. XVI w., najpierw a Krakowie, a potem w innych ośrodkach. Stopniowo zapominany w XVII i XVIII w., ponownie wprowadzony do dekoracji introligatorskiej w XIX w. Odtąd nieprzerwanie należy do kanonu klasycznych motywów zdobniczych na oprawach. | ||
+ | |||
+ | ==Zobacz też== | ||
+ | |||
+ | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
+ | [[Aldyńskie oprawy]] <br> | ||
+ | [[Floralna dekoracja]] <br> | ||
+ | [[Hedera]] <br> | ||
+ | [[Liść]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
<gallery> | <gallery> | ||
− | Plik:Listek aldyński 1.jpg | + | Plik:Img366.tif.jpg | Przykłady listków aldyńskich w typografii renesansowej, repr. wg: K. von Rabenau, Das Aldus-Blatt und sein botanisches Vorbild, „Einband Forschung“, H. 29, 2011, il. 1 |
− | Plik:Listek aldyński 2.jpg | + | Plik:Listek aldyński 1.jpg | Listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w. |
− | Plik:Listek aldyński 6.jpg | + | Plik:Listek aldyński 2.jpg | Listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w. |
− | Plik:Listek aldyński 7.jpg | + | Plik:Listek aldyński 6.jpg | Listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w. |
− | Plik:Listek aldyński 4.jpg | + | Plik:Listek aldyński 7.jpg | Listki aldyńskie jako dekoracja listwy oprawy renesansowej, XVI w. |
− | Plik:Listek aldyński 3.jpg | + | Plik:Listek aldyński 4.jpg | Podwójny listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w. |
− | Plik:Listek aldyński 2b.jpg | + | Plik:Listek aldyński 3.jpg | Podwójny listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w. |
− | Plik:Listek aldyński 1b.jpg | + | Plik:Listek aldyński 2b.jpg | Listek aldyński na oprawie renesansowej, XVI w. |
+ | Plik:Listek aldyński 1b.jpg | Pojedyncze i podwójne listki aldyńskie w dekoracji listwy oprawy renesansowej, XVI w. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | </gallery> | ||
+ | |||
+ | ==Przypisy== | ||
+ | |||
+ | # Hobson 1989, s. 11-12; | ||
+ | # Macchi F. i L. 2002, s. 188-189; | ||
+ | # von Rabenau 2011, s. 59-61. | ||
+ | ---- | ||
+ | Autor: '''A.W.''' |
Aktualna wersja na dzień 15:56, 31 gru 2021
Spis treści
Listek aldyński
(z wł. foglia aldina; ang. Aldine fleuron/leaf; fr. feuille aldine)
Motyw drobnego listka o kształcie zbliżonym do l. powojnika, osadzonego na zagiętym ogonku. Znany w antyku greckim i rzymskim jako ozdobnik tablic inskrypcyjnych. Ponownie pojawił się w kon. XV w. wśród winiet drukarskich weneckiej oficyny Alda Manucjusza. Około 1520 r. przejęty przez introligatorów weneckich (aldyńskie oprawy), a następnie przez inne pracownie włoskie, jako jeden z motywów dekoracyjnych na okładzinach opraw. Pod wpływem włoskim l. a. stał się w ciągu 1 poł. XVI w. nie tylko jednym z najpopularniejszych ozdobników drukarskich na północ od Alp (hedera), ale też częstym motywem dekoracyjnym w introligatorstwie. W Polsce stosowany od lat 20. XVI w., najpierw a Krakowie, a potem w innych ośrodkach. Stopniowo zapominany w XVII i XVIII w., ponownie wprowadzony do dekoracji introligatorskiej w XIX w. Odtąd nieprzerwanie należy do kanonu klasycznych motywów zdobniczych na oprawach.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Aldyńskie oprawy
Floralna dekoracja
Hedera
Liść
Grafika
Przypisy
- Hobson 1989, s. 11-12;
- Macchi F. i L. 2002, s. 188-189;
- von Rabenau 2011, s. 59-61.
Autor: A.W.