Nożyce introligatorskie: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grafika) |
|||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
<gallery> | <gallery> | ||
File:Nożyce.jpg|Nożyce ręczne | File:Nożyce.jpg|Nożyce ręczne | ||
| − | File: | + | File:Img124 — kopia.jpg|Nożyce tarczowe |
File:Bookbinders 4.JPG|Obrazek 3 | File:Bookbinders 4.JPG|Obrazek 3 | ||
File:Thing.jpg|Obrazek 4 | File:Thing.jpg|Obrazek 4 | ||
Wersja z 11:30, 8 sty 2019
Spis treści
Nożyce introligatorskie
Maszyna służąca do krojenia materiałów.
Nożyce ręczne
(niem. Pappschere, fr. cisaille à carton) Nożyce zbudowane są ze stołu, który na jednej krawędzi ma zamocowane ostrze, oraz z ruchomej dźwigni, stanowiącej drugie ostrze nożyc. Zależnie od długości ostrza, możliwe jest krojenie dużych arkuszy, do długości 1 metra. Siła narzędzia pozwala także na krojenie twardych, grubych materiałów, w szczególności tektur. Nożyce posiadają szereg elementów, ułatwiających krojenie, takich jak belka dociskająca, linie pozwalające na proste ustawienie oraz miarę krojenia itp. Źródła wynalazku nie są ustalone, niektóre artykuły prasowe XIX w. wiązały je z nazwiskiem brytyjskiego uczonego i wynalazcy Warrena de la Rue. Od 1859 roku nożyce oferowała lipska fabryka Karla Krauzego, później wielu innych wytwórców sprzętu; na warszawskiej wystawie introligatorskiej w 1897 roku nożyce własnej produkcji prezentował J. Zawadzki.
Nożyce tarczowe
(niem. Kreispappenschere)
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Maszyny introligatorskie
Grafika
Nożyce ręczne
Nożyce tarczowe
Obrazek 3
Obrazek 4
Przypisy
- E.P. Biesalski, Die Mechaniesierung der Deutschen Buchbinderei 1850-1900, Frankfurt am Main 1991, s. 23-24.
- Przypis 2
Autor: E.P.
