Owoc granatu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Przypisy)
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Osadzony m.in. w kulturze mezopotamskiej i chrześcijańskiej (w której symbolizuje życie wieczne) motyw charakterystycznego owocu granatu (granatowca) właściwego. W introligatorskim zdobnictwie gotyckim XV-pocz. XVI w. najczęściej ukazywano stylizowany kwiat g. o wyodrębnionym dzbankowatym kielichu z płatkami i stożkowatymi tzw. pręcikami; oprócz tego popularny wówczas był motyw stylizowanego, „przekrojonego” o. g. ze schematycznie zaznaczonymi nasionami w środku. Oba główne elementy motywu dopełniają dokoła stylizowane, strzępiaste liście, a niekiedy też krótka łodyga u dołu. Ukazywano je jako otwarte (o kształcie wpisującym się w romb), lub zamknięte w rombie (rzadziej w pierścieniu, wieloboku, lub ramce o kroplowym kształcie), za pomocą tłoków o zróżnicowanej wielkości (od ok. 10 mm do ok. 60 mm wys.). Najczęściej zwielokrotnionymi motywami o. g. wypełniano pola tworzące owocu granatu wzór i rombowy wzór dekoracji zwierciadła. W zachodnioeuropejskiej tegumentologii za o. g. uważa się niekiedy motyw kwiatu z łodygą (prostą lub zagiętą), z której po bokach wyrastają liście (o prostej lub postrzępionej formie), a nawet mniejsze kwiaty, zaś w wierzchołku widnieje cebulasty koszyczek/makówka. W praktyce morfologia takich motywów wskazuje raczej na wizerunek maku (jako rośliny o dekoracyjnym wyglądzie a zarazem symbolice eschatologicznej). Jego formalnie proste wizerunki znajdują się na renesansowych oprawach włoskich (głównie bolońskich i rzymskich), zaś bogaciej opracowane – w obrębie złoconej dekoracji okładzin i kompartymentów grzbietu – na oprawach barokowych i rokokowych z XVII – 3 ćw. XVIII w.
+
==Owoc granatu==
 +
(ang. pomegranate, fr. fruit de grenade)
 +
 
 +
Osadzony m.in. w kulturze mezopotamskiej i chrześcijańskiej (w której symbolizuje życie wieczne) motyw charakterystycznego owocu granatu (granatowca) właściwego. W introligatorskim zdobnictwie gotyckim XV-pocz. XVI w. najczęściej ukazywano stylizowany kwiat g. o wyodrębnionym dzbankowatym kielichu z płatkami i stożkowatymi tzw. pręcikami; oprócz tego popularny wówczas był motyw stylizowanego, „przekrojonego” o. g. ze schematycznie zaznaczonymi nasionami w środku. Oba główne elementy motywu dopełniają dokoła stylizowane, strzępiaste liście, a niekiedy też krótka łodyga u dołu. Ukazywano je jako otwarte (o kształcie wpisującym się w romb), lub zamknięte w rombie (rzadziej w pierścieniu, wieloboku, lub ramce o kroplowym kształcie), za pomocą tłoków o zróżnicowanej wielkości (od ok. 10 mm do ok. 60 mm wys.). Najczęściej zwielokrotnionymi motywami o. g. wypełniano pola tworzące owocu granatu wzór i rombowy wzór dekoracji zwierciadła. W przypadku opraw z XVII-XVIII w. za o. g. uważa się także motyw kwiatu z łodygą (prostą lub zagiętą), z której po bokach wyrastają liście lub mniejsze kwiaty, zaś w wierzchołku widnieje cebulasty koszyczek/makówka. W praktyce morfologia takich motywów wskazuje raczej na wizerunek maku (jako rośliny o dekoracyjnym wyglądzie a zarazem symbolice eschatologicznej). Jego formalnie proste wizerunki znajdują się na renesansowych oprawach włoskich (głównie bolońskich i rzymskich), zaś bogaciej opracowane – w obrębie złoconej dekoracji okładzin i kompartymentów grzbietu – na oprawach barokowych i rokokowych z XVII – 3 ćw. XVIII w.
 +
 
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
  
 +
[[Indeks alfabetyczny]] <br>
 +
[[Ananas]] <br>
 
[[Owocu granatu wzór ]] <br>
 
[[Owocu granatu wzór ]] <br>
 
+
[[Floralna dekoracja]] <br>
 +
[[Gotyckie oprawy]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
  
 
<gallery>
 
<gallery>
File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1
+
Plik:Owoc granatu na opr. inkunabułu jako element wzoru owocu granatu, Bracz.jpg | Owoc granatu na oprawie inkunabułu jako element wzoru owocu granatu, 4 ćw. XV w.
 +
Plik:Img374.tif.jpg | Motyw owocu granatu na oprawie francuskiej z XVIII w. fot. wg: Scholz 2019
  
 
</gallery>
 
</gallery>
Linia 14: Linia 22:
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
  
#  
+
# EWOK 1971, szp. 1753;
 +
# Schwenke, Schunke 1979, tabl. 115-123;
 +
# Lindberg 1985 II, s. 72-73, il. 16;
 +
# Hohl 1996, s. 57-59;
 +
# Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 2, 14-15;
 +
# Scholz 2019, s. 48-53.                       
  
 
----
 
----
 
Autor: '''A.W.'''
 
Autor: '''A.W.'''

Aktualna wersja na dzień 21:57, 1 paź 2021

Owoc granatu

(ang. pomegranate, fr. fruit de grenade)

Osadzony m.in. w kulturze mezopotamskiej i chrześcijańskiej (w której symbolizuje życie wieczne) motyw charakterystycznego owocu granatu (granatowca) właściwego. W introligatorskim zdobnictwie gotyckim XV-pocz. XVI w. najczęściej ukazywano stylizowany kwiat g. o wyodrębnionym dzbankowatym kielichu z płatkami i stożkowatymi tzw. pręcikami; oprócz tego popularny wówczas był motyw stylizowanego, „przekrojonego” o. g. ze schematycznie zaznaczonymi nasionami w środku. Oba główne elementy motywu dopełniają dokoła stylizowane, strzępiaste liście, a niekiedy też krótka łodyga u dołu. Ukazywano je jako otwarte (o kształcie wpisującym się w romb), lub zamknięte w rombie (rzadziej w pierścieniu, wieloboku, lub ramce o kroplowym kształcie), za pomocą tłoków o zróżnicowanej wielkości (od ok. 10 mm do ok. 60 mm wys.). Najczęściej zwielokrotnionymi motywami o. g. wypełniano pola tworzące owocu granatu wzór i rombowy wzór dekoracji zwierciadła. W przypadku opraw z XVII-XVIII w. za o. g. uważa się także motyw kwiatu z łodygą (prostą lub zagiętą), z której po bokach wyrastają liście lub mniejsze kwiaty, zaś w wierzchołku widnieje cebulasty koszyczek/makówka. W praktyce morfologia takich motywów wskazuje raczej na wizerunek maku (jako rośliny o dekoracyjnym wyglądzie a zarazem symbolice eschatologicznej). Jego formalnie proste wizerunki znajdują się na renesansowych oprawach włoskich (głównie bolońskich i rzymskich), zaś bogaciej opracowane – w obrębie złoconej dekoracji okładzin i kompartymentów grzbietu – na oprawach barokowych i rokokowych z XVII – 3 ćw. XVIII w.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Ananas
Owocu granatu wzór
Floralna dekoracja
Gotyckie oprawy

Grafika

Przypisy

  1. EWOK 1971, szp. 1753;
  2. Schwenke, Schunke 1979, tabl. 115-123;
  3. Lindberg 1985 II, s. 72-73, il. 16;
  4. Hohl 1996, s. 57-59;
  5. Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 2, 14-15;
  6. Scholz 2019, s. 48-53.

Autor: A.W.