Etruski styl: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grafika) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
===Etruski styl=== | ===Etruski styl=== | ||
| − | (także: angielski styl, z ang. ''etruscan style'' (fr. ''style anglaise'', niem. ''etruskischer Stil'') | + | (także: angielski styl, pompejański styl, z ang. ''etruscan style'' (fr. ''style anglaise'', niem. ''etruskischer Stil'') |
Charakterystyczny dla klasycystycznego introligatorstwa w Anglii ostatniego dwudziestolecia XVIII i pocz. XIX w. styl dekoracji opraw o najczęściej niewielkich rozmiarach, wykonanych z tektury i skóry cielęcej lub półprzeźroczystego pergaminu, nierzadko współistniejący z malowaną dekoracją obcięć kart (fore-edge paintings). Typowe cechy e. s.: prostokątne i dość wąskie zwierciadło (marmoryzowane lub o innym odcieniu niż otaczające ramy ornamentalne), w którym widnieje niewielki motyw antykizujący, np. waza; 2-3 lub więcej ram ornamentalnych, z których wewnętrzna przedstawia palmetowy ornament o prostej formie, zaś zewnętrzna – częściowo złocony fryz dorycki (z metopami i tryglifami); antykizujące motywy widnieją też w wydzielonych kompartymentach grzbietu. Najsłynniejsze oprawy w tym stylu powstały w warsztacie rodziny Edwardsów of Halifax w Londynie (zwłaszcza James, † 1816), specjalizującej się m.in. w wykwintnych oprawach z transparentnego pergaminu, pod którym lub na którym malowano sceny, portrety itp. Rozwiązania kompozycyjne e. s. przeniknęły szybko do Europy kontynentalnej, gdzie wpisały się w nurt klasycystycznych opraw. | Charakterystyczny dla klasycystycznego introligatorstwa w Anglii ostatniego dwudziestolecia XVIII i pocz. XIX w. styl dekoracji opraw o najczęściej niewielkich rozmiarach, wykonanych z tektury i skóry cielęcej lub półprzeźroczystego pergaminu, nierzadko współistniejący z malowaną dekoracją obcięć kart (fore-edge paintings). Typowe cechy e. s.: prostokątne i dość wąskie zwierciadło (marmoryzowane lub o innym odcieniu niż otaczające ramy ornamentalne), w którym widnieje niewielki motyw antykizujący, np. waza; 2-3 lub więcej ram ornamentalnych, z których wewnętrzna przedstawia palmetowy ornament o prostej formie, zaś zewnętrzna – częściowo złocony fryz dorycki (z metopami i tryglifami); antykizujące motywy widnieją też w wydzielonych kompartymentach grzbietu. Najsłynniejsze oprawy w tym stylu powstały w warsztacie rodziny Edwardsów of Halifax w Londynie (zwłaszcza James, † 1816), specjalizującej się m.in. w wykwintnych oprawach z transparentnego pergaminu, pod którym lub na którym malowano sceny, portrety itp. Rozwiązania kompozycyjne e. s. przeniknęły szybko do Europy kontynentalnej, gdzie wpisały się w nurt klasycystycznych opraw. | ||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| + | # Kocowski 1955, il. 20; | ||
# EWOK 1971, szp. 2473; | # EWOK 1971, szp. 2473; | ||
| + | # Szwejkowska 1975, s. 297; | ||
# Nixon 1978, kat. 77; | # Nixon 1978, kat. 77; | ||
# Nixon, Foot 1992, s. 90-91; | # Nixon, Foot 1992, s. 90-91; | ||
# Marks 1998, s. 184-218; | # Marks 1998, s. 184-218; | ||
| − | # Macchi F. i L. 2002, s. 161-162 | + | # Macchi F. i L. 2002, s. 161-162; |
| + | # Quarg 2002, kat. 66. | ||
---- | ---- | ||
Autor: '''A.W.''' | Autor: '''A.W.''' | ||
Aktualna wersja na dzień 20:15, 1 paź 2021
Spis treści
Etruski styl
(także: angielski styl, pompejański styl, z ang. etruscan style (fr. style anglaise, niem. etruskischer Stil)
Charakterystyczny dla klasycystycznego introligatorstwa w Anglii ostatniego dwudziestolecia XVIII i pocz. XIX w. styl dekoracji opraw o najczęściej niewielkich rozmiarach, wykonanych z tektury i skóry cielęcej lub półprzeźroczystego pergaminu, nierzadko współistniejący z malowaną dekoracją obcięć kart (fore-edge paintings). Typowe cechy e. s.: prostokątne i dość wąskie zwierciadło (marmoryzowane lub o innym odcieniu niż otaczające ramy ornamentalne), w którym widnieje niewielki motyw antykizujący, np. waza; 2-3 lub więcej ram ornamentalnych, z których wewnętrzna przedstawia palmetowy ornament o prostej formie, zaś zewnętrzna – częściowo złocony fryz dorycki (z metopami i tryglifami); antykizujące motywy widnieją też w wydzielonych kompartymentach grzbietu. Najsłynniejsze oprawy w tym stylu powstały w warsztacie rodziny Edwardsów of Halifax w Londynie (zwłaszcza James, † 1816), specjalizującej się m.in. w wykwintnych oprawach z transparentnego pergaminu, pod którym lub na którym malowano sceny, portrety itp. Rozwiązania kompozycyjne e. s. przeniknęły szybko do Europy kontynentalnej, gdzie wpisały się w nurt klasycystycznych opraw.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Fryz
Klasycystyczne oprawy
Palmeta
Palmetowy ornament
Grafika
Oprawa w stylu etruskim, Anglia, po 1787 r., BUWr., Wrocław, fot. wg: Kocowski 1955
Oprawa w stylu etruskim, warsztat Edwardsów of Halifax, ok. 1800, fot. wg: dndgalleries.com
Oprawa w stylu etruskim, warsztat Edwardsów of Halifax, lata 90. XVIII w., fot. wg: Maggs Bros 1987
Oprawa w stylu etruskim z motywem antycznej bogini malowanej en grisalle, warsztat Edwardsów of Halifax, ok. 1785, fot. wg: www.christies.com
Przypisy
- Kocowski 1955, il. 20;
- EWOK 1971, szp. 2473;
- Szwejkowska 1975, s. 297;
- Nixon 1978, kat. 77;
- Nixon, Foot 1992, s. 90-91;
- Marks 1998, s. 184-218;
- Macchi F. i L. 2002, s. 161-162;
- Quarg 2002, kat. 66.
Autor: A.W.
