À Duodo oprawy: Różnice pomiędzy wersjami
(Może warto byłoby zamiast ujętego w cudzysłow słowa "pastisz" użyć odpowiednika "naśladownictwo?) |
(→Przypisy) |
||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | (ang. Duodo bindings; fr. reliure à Duodo) | |
| − | Określenie grupy opraw francuskich z końca XVI w. należących do księgozbioru Pietro Duodo (*1554 †1611) – ambasadora Wenecji m.in. na dworze króla Francji Henryka IV, posłującego w 1592 r. do króla Polski Zygmunta III Wazy. Bibliofil ten zamówił w latach 1594-1597 w paryskiej pracowni introligatorskiej prawdopodobnie Clovis I Ève oprawy dla prywatnej biblioteki podróżnej, odznaczające się kieszonkowym formatem 12°, zróżnicowaniem kolorów skóry w zależności od tematyki ksiąg, a przede wszystkim charakterystyczną formą złoconej dekoracji: w obszernych i wydłużonych zwierciadłach widnieją regularnie rozmieszczone motywy kwiatów w owalnych wieńcach z gałązek laurowych bądź oliwnych („ovales floreaux”, zob. też | + | |
| + | Określenie grupy opraw francuskich z końca XVI w. należących do księgozbioru Pietro Duodo (*1554 †1611) – ambasadora Wenecji m.in. na dworze króla Francji Henryka IV, posłującego w 1592 r. do króla Polski Zygmunta III Wazy. Bibliofil ten zamówił w latach 1594-1597 w paryskiej pracowni introligatorskiej prawdopodobnie Clovis I Ève oprawy dla prywatnej biblioteki podróżnej, odznaczające się kieszonkowym formatem 12°, zróżnicowaniem kolorów skóry w zależności od tematyki ksiąg, a przede wszystkim charakterystyczną formą złoconej dekoracji: w obszernych i wydłużonych zwierciadłach widnieją regularnie rozmieszczone motywy kwiatów w owalnych wieńcach z gałązek laurowych bądź oliwnych („ovales floreaux”, zob. też branchage), a pośrodku owalne pole z superekslibrisem herbowym (przednia okładzina) i emblematem z dewizą (tylna okładzina); ramy zwierciadeł wypełnia wić z gałązek oliwnych i palmowych; podobnie zakomponowana jest dekoracja grzbietu: pośrodku owal z napisem dot. zawartości książki, ujęty od góry i dołu przez kwiaty w wieńcach, oraz gałązki w ramce. Formuła ta zyskała popularność w końcu XVI w. wśród innych paryskich wykonawców małoformatowych opraw à la Duodo; w XIX w. podjęto ją we Francji i Anglii w szeregu „pastiszy” (naśladownictw?), m.in. technicznie doskonałych dziełach Charlesa Lewisa (*1786 †1836) i Georgesa Trautza (*1808 †1879). | ||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | [[Indeks alfabetyczny]] <br> | ||
| + | [[Branchage ]] <br> | ||
| + | |||
| + | ==Grafika== | ||
| + | |||
| + | <gallery> | ||
| + | Plik:Duodo1, ok. 1597, von Arnim 1992, nr kat. 72.jpg | Oprawa à Duodo z księgozbioru Pietro Duodo, Francja, ok. 1597, repr. wg: von Arnim 1992, nr kat. 72 | ||
| + | Plik:A duodo oprawy, po 1598 r., Ducimetiere, Mignonne, allons voir...2007.jpg | Oprawa à Duodo z księgozbioru Pietro Duodo, Francja, po 1598 r., repr. wg: Ducimetiere, Mignonne, allons voir... 2007 | ||
| + | Plik:Duodo, pastisz oprawy a Duodo, Anglia, XIX w., wg Nixon, Foot 1992, tabl. 106.jpg | Pastisz oprawy à Duodo, Anglia, XIX w., repr. wg: Nixon, Foot 1992, tabl. 106 | ||
| + | |||
| + | </gallery> | ||
| + | |||
| + | ==Przypisy== | ||
| + | |||
| + | # Bouland 1920, s. 66-80; | ||
| + | # Devaux 1977, s. 108-109; | ||
| + | # von Arnim 1992, nr kat./tabl. 72; | ||
| + | # Nixon, Foot 1992, s. 99; | ||
| + | # Macchi F. i L. 2002, s. 148-149; | ||
| + | # Ducimetière 2007, s. 166-169, 236-237, 241-242. | ||
| + | |||
---- | ---- | ||
Autor: '''A.W.''' | Autor: '''A.W.''' | ||
Aktualna wersja na dzień 20:10, 1 paź 2021
(ang. Duodo bindings; fr. reliure à Duodo)
Określenie grupy opraw francuskich z końca XVI w. należących do księgozbioru Pietro Duodo (*1554 †1611) – ambasadora Wenecji m.in. na dworze króla Francji Henryka IV, posłującego w 1592 r. do króla Polski Zygmunta III Wazy. Bibliofil ten zamówił w latach 1594-1597 w paryskiej pracowni introligatorskiej prawdopodobnie Clovis I Ève oprawy dla prywatnej biblioteki podróżnej, odznaczające się kieszonkowym formatem 12°, zróżnicowaniem kolorów skóry w zależności od tematyki ksiąg, a przede wszystkim charakterystyczną formą złoconej dekoracji: w obszernych i wydłużonych zwierciadłach widnieją regularnie rozmieszczone motywy kwiatów w owalnych wieńcach z gałązek laurowych bądź oliwnych („ovales floreaux”, zob. też branchage), a pośrodku owalne pole z superekslibrisem herbowym (przednia okładzina) i emblematem z dewizą (tylna okładzina); ramy zwierciadeł wypełnia wić z gałązek oliwnych i palmowych; podobnie zakomponowana jest dekoracja grzbietu: pośrodku owal z napisem dot. zawartości książki, ujęty od góry i dołu przez kwiaty w wieńcach, oraz gałązki w ramce. Formuła ta zyskała popularność w końcu XVI w. wśród innych paryskich wykonawców małoformatowych opraw à la Duodo; w XIX w. podjęto ją we Francji i Anglii w szeregu „pastiszy” (naśladownictw?), m.in. technicznie doskonałych dziełach Charlesa Lewisa (*1786 †1836) i Georgesa Trautza (*1808 †1879).
Zobacz też
Grafika
Oprawa à Duodo z księgozbioru Pietro Duodo, Francja, ok. 1597, repr. wg: von Arnim 1992, nr kat. 72
Oprawa à Duodo z księgozbioru Pietro Duodo, Francja, po 1598 r., repr. wg: Ducimetiere, Mignonne, allons voir... 2007
Pastisz oprawy à Duodo, Anglia, XIX w., repr. wg: Nixon, Foot 1992, tabl. 106
Przypisy
- Bouland 1920, s. 66-80;
- Devaux 1977, s. 108-109;
- von Arnim 1992, nr kat./tabl. 72;
- Nixon, Foot 1992, s. 99;
- Macchi F. i L. 2002, s. 148-149;
- Ducimetière 2007, s. 166-169, 236-237, 241-242.
Autor: A.W.
