Zapięcia kapturkowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Zobacz też)
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
==Zapięcia kapturkowe==
 
==Zapięcia kapturkowe==
Zwane też nasadowe(niem. Kappenverschluss)
+
(zapięcia nasadowe) (ang. capped pin-clasps; niem. Kappenverschluss)
===Śródtytuł===
+
Zapięcia nasadowe
+
Nazwa utworzona jest od elementu zapinającego, tj, zabudowanej nasadką, "kapturkiem" dziurki w zapince, w którą wchodzi bolec. Kapturek  osłania bolec po zamknięciu kodeksu. Kapturki przyjmowały często formę dekoracyjną, np. głów zwierząt. Zapięcia te zidentyfikowano już na kodeksach karolińskich, stosowane były od VIII do XIX w. (sporadycznie w oprawach bibliofilskich). W zależności od formy bolca i jego umieszczenia na przedniej okładzinie wyróżnia się kilka wersji zapięć kapturkowych.
Zapięcia nasadowe znane są od VIII do XIX wieku, jednak rzadko spotyka się je przez XVII wiekiem. Przyjmują one formę zapięć oczkowych z zabudowanym oczkiem w formie nasadki/kapturka, która osłania bolec po zamknięciu kodeksu. Kapturki przyjmowały często formę dekoracyjną, np. formy głów zwierząt.  
+
===Wersje zapięć kapturkowych===
 
+
* Zapięcie kapturkowe paskowe z bolcem na okładzinie - składa się na nie bolec osadzony na powierzchni okładziny oraz zapinka z nasadką, "kapturkiem" na "oczku" mocowana na pasku do tylnej okładziny. Ta forma zapięcia była stosowana od XIII - XV w. Niekiedy zapinki posiadają jeszcze dodatkowe "oczko", w którym mocowano rzemień, sznurek lub metalowe kółko ułatwiające otwieranie i zamykanie zapięcia. (il. 1)
Zapięcie z bolcem na okładzinie i nasadką na płytce oczkowej
+
* Zapięcie kapturkowe paskowe z bolcem w krawędzi okładziny - składa się na nie bolec osadzony w krawędzi okładziny i zapinka z nasadką "kapturkiem" na "oczku" mocowana na pasku do tylnej okładziny. Ta forma zapięcia była znana i stosowana od XIII w. (il. 2)
Zapięcie z bolcem na okładzinie i nasadką na płytce oczkowej zbudowane jest z bolca umieszczonego na okładzinie, metalowej płytki oczkowej z nasadką przytwierdzonej nitami do paska skórzanego, który jest przymocowany do okładziny tylnej za pomocą płytki metalowej lub kołków mocujących. Ta forma zapięcia znana jest od XIII wieku i produkowana była do XV wieku. Metalowe płytki oczkowe z nasadką mają często dodatkowe oczko, przez które przewiązywano sznurek ułatwiający otwieranie i zamykanie zapięcia. Inną spotykaną opcją jest umieszczenie na końcu płytki oczkowej kółka metalowego, które pełniło tę samą funkcję co sznurek.  
+
* Zapięcie kapturkowe metalowe z bolcem na płytce - składa się z bolca przytwierdzonego do mniej lub bardziej ozdobnej płytki umieszczonego nad krawędzią okładziny oraz zapinki z nasadką, "kapturkiem"  połączonej sworzniem z płytką zawiasową przymocowaną do tylnej okładziny. Tę formę zapięcia zidentyfikowano na kodeksach XV - XVI w. z terenów Włoch i Hiszpanii, od około 1720 r. preferowana była również w Holandii i krajach niemieckojęzycznych, gdzie występowała z bolcem poprzecznie osadzonym na płytce i zapinką kapturkową  odwzorowującą kształt tego specyficznego bolca bolca. (il. 3)
 
+
Zapięcie z bolcem na krawędzi okładziny i nasadką na płytce oczkowej
+
Zapięcie z bolcem na krawędzi okładziny i nasadką na płytce oczkowej zbudowane jest z bolca przytwierdzonego do krawędzi okładziny, płytki oczkowej z nasadką połączonej z paskiem i płytki mocującej pasek do tylnej okładziny lub kołków mocujących. Znane od XIII wieku.  
+
Zapięcie z bolcem na płytce trzpieniowej i nasadką na płytce oczkowej zawiasowej
+
Zapięcie z bolcem na płytce trzpieniowej i nasadką na płytce oczkowej zawiasowej składa się z płytki trzpieniowej przytwierdzonej na nity do powierzchni okładziny, z której to płytki wystaje bolec; z płytki oczkowej z nasadką, która posiada zawias, płytki mocującej zawiasowej na drugiej okładzinie oraz sworznia łączącego płytkę oczkową z mocującą. Ta forma zapięcia znana jest z kodeksów XV- i XVI-wiecznych z terenów Włoch i Hiszpanii, od około 1720 roku preferowana była również w Holandii i krajach niemieckojęzycznych, gdzie występowała z bolcem w formie prostokąta i nasadką na płytce oczkowej odwzorowującą kształt bolca.  
+
 
+
 
+
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
  
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 +
[[Zamknięcia kodeksów]] <br>
 +
[[Zapięcia kodeksów]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
  
 
<gallery>
 
<gallery>
File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1
+
File:Adler kap1s2.jpg|il. 1. Zapięcie kapturkowe paskowe z bolcem na okładzinie. (rys. Adler G., 2010, s. 2)
 +
File:Adler kap2s2.jpg|il. 2. Zapięcie kapturkowe paskowe z bolcem w krawędzi okładziny. (rys. Adler G., 2010, s. 2)
 +
File:Adler kap3s2.jpg|il. 3. Zapięcie kapturkowe metalowe z bolcem na płytce okładzinie. (rys. Adler G., 2010, s. 2)
  
 
</gallery>
 
</gallery>
Linia 28: Linia 25:
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
  
# Przypis 1
+
# Adler G., Handbuch Buchverschluss und Buchbeschlag, Wiesbaden, 2010, s. 15-19.
 +
# Banasiak M.,Okucia zabytkowych kodeksów – historia, systematyka, terminologia, zagadnienia konserwatorskie, praca magisterska [promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń, UMK 2020, wydruk komputerowy, s. 49-51.
 +
 
  
 
----
 
----
Autor: '''E.P.'''
+
Autor: '''M.P.B.'''

Aktualna wersja na dzień 12:59, 20 wrz 2021

Zapięcia kapturkowe

(zapięcia nasadowe) (ang. capped pin-clasps; niem. Kappenverschluss)

Nazwa utworzona jest od elementu zapinającego, tj, zabudowanej nasadką, "kapturkiem" dziurki w zapince, w którą wchodzi bolec. Kapturek osłania bolec po zamknięciu kodeksu. Kapturki przyjmowały często formę dekoracyjną, np. głów zwierząt. Zapięcia te zidentyfikowano już na kodeksach karolińskich, stosowane były od VIII do XIX w. (sporadycznie w oprawach bibliofilskich). W zależności od formy bolca i jego umieszczenia na przedniej okładzinie wyróżnia się kilka wersji zapięć kapturkowych.

Wersje zapięć kapturkowych

  • Zapięcie kapturkowe paskowe z bolcem na okładzinie - składa się na nie bolec osadzony na powierzchni okładziny oraz zapinka z nasadką, "kapturkiem" na "oczku" mocowana na pasku do tylnej okładziny. Ta forma zapięcia była stosowana od XIII - XV w. Niekiedy zapinki posiadają jeszcze dodatkowe "oczko", w którym mocowano rzemień, sznurek lub metalowe kółko ułatwiające otwieranie i zamykanie zapięcia. (il. 1)
  • Zapięcie kapturkowe paskowe z bolcem w krawędzi okładziny - składa się na nie bolec osadzony w krawędzi okładziny i zapinka z nasadką "kapturkiem" na "oczku" mocowana na pasku do tylnej okładziny. Ta forma zapięcia była znana i stosowana od XIII w. (il. 2)
  • Zapięcie kapturkowe metalowe z bolcem na płytce - składa się z bolca przytwierdzonego do mniej lub bardziej ozdobnej płytki umieszczonego nad krawędzią okładziny oraz zapinki z nasadką, "kapturkiem" połączonej sworzniem z płytką zawiasową przymocowaną do tylnej okładziny. Tę formę zapięcia zidentyfikowano na kodeksach XV - XVI w. z terenów Włoch i Hiszpanii, od około 1720 r. preferowana była również w Holandii i krajach niemieckojęzycznych, gdzie występowała z bolcem poprzecznie osadzonym na płytce i zapinką kapturkową odwzorowującą kształt tego specyficznego bolca bolca. (il. 3)

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Zamknięcia kodeksów
Zapięcia kodeksów

Grafika

Przypisy

  1. Adler G., Handbuch Buchverschluss und Buchbeschlag, Wiesbaden, 2010, s. 15-19.
  2. Banasiak M.,Okucia zabytkowych kodeksów – historia, systematyka, terminologia, zagadnienia konserwatorskie, praca magisterska [promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń, UMK 2020, wydruk komputerowy, s. 49-51.



Autor: M.P.B.