Kanty: Różnice pomiędzy wersjami
(→Kanty) |
(→Krawędź kantu) |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
(grubość) (niem. Stehkante) | (grubość) (niem. Stehkante) | ||
| − | Powierzchnia krawędzi kantu obleczona skórą bywała miejscem, na którym w wytwornych oprawach wytłaczano złoconą dekorację. | + | Powierzchnia krawędzi kantu obleczona skórą bywała miejscem, na którym w wytwornych oprawach wytłaczano złoconą dekorację. Zazwyczaj książka stoi na dolnym kancie. |
===Wewnętrzny kant=== | ===Wewnętrzny kant=== | ||
Wersja z 11:57, 31 sie 2021
Kanty
(krawędzie okładziny) (niem. Kanten)
Część okładki wystająca poza blok książki (margines). Powstaje w wyniku formowania okładki w rozmiarze większym niż oprawiana książka.
Rozróżnia się kanty górne, przednie i dolne, czyli te na których stoi książka. W niektórych przypadkach (np. broszury, oprawa bizantyjska, karton równocięty) kanty są równe z blokiem książki.
Kanty bywały profilowane na różne sposoby a w księgach średniowiecznych okuwane metalowymi listwami.
Krawędź kantu
(grubość) (niem. Stehkante)
Powierzchnia krawędzi kantu obleczona skórą bywała miejscem, na którym w wytwornych oprawach wytłaczano złoconą dekorację. Zazwyczaj książka stoi na dolnym kancie.
Wewnętrzny kant
(margines, zawinięcie) (niem. Innenkante)
Materiał obleczeniowy podwinięty i przyklejony na krawędziach okładzin tworzył obramowanie wyklejki. Zawinięcia w wytwornych oprawach były miejscem wytłaczania ozdobnej bordiury.
Zobacz też
Grafika
Złocona dekoracja na kantach i zawinięciach, prawdopodobnie oprawa A. Oehla
Przypisy
- C. Maywald, I. Domes, D. Milicevic, Das Buch und seine Teile, Alzey-Mainz-Bern 2008, s. 30.
Autor: E.P.
