Ekslibris: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Przypisy)
(Zobacz też)
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
(łac. ex libris – z ksiąg/księgozbioru), znak własnościowy książki najczęściej w formie niewielkiej karteczki z kompozycją graficzną, graficzno-typograficzną bądź typograficzną oraz napisem, które odnoszą się do posesora księgi (prywatnego lub instytucjonalnego). Przeważnie wklejany jest na wewnętrzną stronę górnej okładziny, rzadziej na inną część wyklejki przedniej lub tylnej, a nawet na kartę tytułową. Ze względu na lokalizację i zawartość treściową e. winien interesować tegumentologów, często bowiem istnieje korelacja między nim a →superekslibrisem na oprawie tego samego woluminu. Ponadto e. może ułatwiać →identyfikację oprawy w odniesieniu do czasu i miejsca jej wykonania.  
+
==Ekslibris==
 +
(łac. ex libris – z ksiąg/księgozbioru; ang. bookplate; fr. ex-libris)
 +
 
 +
Znak własnościowy książki najczęściej w formie niewielkiej karteczki z kompozycją graficzną, graficzno-typograficzną bądź typograficzną oraz napisem, które odnoszą się do posesora księgi (prywatnego lub instytucjonalnego). Przeważnie wklejany jest na wewnętrzną stronę górnej okładziny, rzadziej na inną część wyklejki przedniej lub tylnej, a nawet na kartę tytułową. Ze względu na lokalizację i zawartość treściową e. winien interesować tegumentologów, często bowiem istnieje korelacja między nim a superekslibrisem na oprawie tego samego woluminu. Znane są też przypadki posługiwania się tą samą matrycą do wykonywania ekslibrisów i superekslibrisów bądź quasi-superekslibrisów. Ponadto e. może ułatwiać identyfikację oprawy w odniesieniu do czasu i miejsca jej wykonania.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
 +
 +
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 +
[[Identyfikacja oprawy]] <br>
 
[[Superekslibris ]] <br>
 
[[Superekslibris ]] <br>
  
Linia 7: Linia 13:
  
 
<gallery>
 
<gallery>
File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1
+
Plik:Ekslibris1.jpg | Ekslibris Piotra Izdbieńskiego z lat 20-30 XVI w. o formie pokrewnej ówczesnym superekslibrisom tzw. introligatorskim, repr. (odwrócona) wg: Dobrzyńska-Rybicka 1917
 
+
Plik:Ekslibris2.jpg | Ekslibris Jana Lutomirskiego (fragment) odbity z klocka służącego do wyciskania superekslibrisu oraz herbu urzędniczego tegoż szlachcica, XVI w., BJ Kraków, fot. BJ Kraków 
 +
Plik:Ekslibris, Ekslibris Biblioteki Radziwiłłów w Nieświeżu na wyklejce z papieru ozdobnego, oprawa prawd. niemiecka, ok. 1700, AGAD, POLONA2.jpg | Ekslibris Biblioteki Radziwiłłów w Nieświeżu na wyklejce z papieru ozdobnego, oprawa prawd. niemiecka, ok. 1700, AGAD Warszawa, fot. wg: www.polona.pl
  
 
</gallery>
 
</gallery>
Linia 14: Linia 21:
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
  
#
+
# zu Leiningen-Westerburg 1901;
 +
# Chwalewik 1955;
 +
# Grońska 1973;
 +
# Meyer Noirel 1989;
 +
# Wagner 2013 III, 7-35;
 +
# Czubińska, Podniesińska 2016;
 +
# Wagner 2016;
  
 
----
 
----
 
Autor: '''A.W.'''
 
Autor: '''A.W.'''

Aktualna wersja na dzień 11:59, 31 lip 2021

Ekslibris

(łac. ex libris – z ksiąg/księgozbioru; ang. bookplate; fr. ex-libris)

Znak własnościowy książki najczęściej w formie niewielkiej karteczki z kompozycją graficzną, graficzno-typograficzną bądź typograficzną oraz napisem, które odnoszą się do posesora księgi (prywatnego lub instytucjonalnego). Przeważnie wklejany jest na wewnętrzną stronę górnej okładziny, rzadziej na inną część wyklejki przedniej lub tylnej, a nawet na kartę tytułową. Ze względu na lokalizację i zawartość treściową e. winien interesować tegumentologów, często bowiem istnieje korelacja między nim a superekslibrisem na oprawie tego samego woluminu. Znane są też przypadki posługiwania się tą samą matrycą do wykonywania ekslibrisów i superekslibrisów bądź quasi-superekslibrisów. Ponadto e. może ułatwiać identyfikację oprawy w odniesieniu do czasu i miejsca jej wykonania.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Identyfikacja oprawy
Superekslibris

Grafika

Przypisy

  1. zu Leiningen-Westerburg 1901;
  2. Chwalewik 1955;
  3. Grońska 1973;
  4. Meyer Noirel 1989;
  5. Wagner 2013 III, 7-35;
  6. Czubińska, Podniesińska 2016;
  7. Wagner 2016;

Autor: A.W.