Aksamitne oprawy: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 12:41, 2 cze 2021

Aksamitne oprawy

Grupa tekstylnych opraw, w których drewniana lub tekturowa okładzina obleczona jest aksamitem. Używane od wczesnego średniowiecza do XIX w.; w XX-XXI w. straciły na znaczeniu. Tkaninę aksamitną rezerwowano głównie dla ksiąg liturgicznych i modlitewnych, jak również wszelkich dzieł o uroczystym lub pamiątkowym charakterze (donacyjne oprawy, pamiętniki, dyplomy, albumy itp.). Częstymi dodatkami do a. o. są okucia, zapięcia oraz innego rodzaju aplikacje z kosztownych kruszców (srebro, srebro złocone), nierzadko o artystycznym wykonaniu z użyciem szlachetnych technik (np. emalii). Na księgach liturgicznych i modlitewnikach elementy te zajmują niekiedy znaczną powierzchnię okładzin lub całkowicie ją obudowują (np. filigranowa dekoracja). W takich przypadkach trudno o jednoznaczne zakwalifikowanie dzieła do a. o. albo złotniczych opraw. Aksamit bywał też chętnie wykorzystywany jako podłoże haftowanych superekslibrisów lub innych form dekoracji. W okresie nowożytnym zamiast zapięć niekiedy wprowadzano wiązadła z jedwabiu lub innych tkanin przetykanych złotogłowiem. Oblekanie desek aksamitem, najczęściej w kolorze wiśniowym, fioletowym lub zielonym (wzbogaconego blachami z kruszców, pokrytymi bogatą dekoracją) jest typowe dla dawnych ksiąg liturgicznych obrządku rusko-bizantyńskiego. W polskich zbiorach zachowała się niewielka liczba a. o. z ery gotyckiej (zazwyczaj w niezadowalającym stanie oraz pozbawionych okuć i zapięć), chroniących księgi liturgiczne. Kilka cennych a. o. pochodzi z XVI w.: m.in. oprawa sakwowa z księgozbioru Anny Marii, żony ks. Albrechta Pruskiego (przed 1547) i trzy woluminy związane z burmistrzem Torunia, Henrykiem Strobandem (po 1590). Na późniejsze trzy stulecia przypada wyraźny wzrost liczby zabytków tego rodzaju, związanych z różnorakimi bibliotekami kościelnymi i świeckimi.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Donacyjne oprawy
Filigranowa dekoracja
Haftowane oprawy
Tekstylne oprawy
Złotnicze oprawy

Grafika

• 

  Oprawa aksamitna (bez okuć) tzw. Mszału Drzewickiego (Missale Gnesnense), Kraków 1498, fot. i zbiory: BN Warszawa

• 

  Oprawy aksamitne z księgozbioru burmistrza Torunia, Henryka Strobanda, Toruń, po 1590 r., Książnica Kopernikańska, Toruń, fot. T. Dorawa

• 

  Oprawa haftowana na aksamicie, z herbem Ludwika XIII, króla Francji, Francja, pocz. XVII w., BnF Paryż, fot. wg: reliures.bnf.fr

• 

  Oprawa aksamitna druku religijnego, prawdopodobnie Warszawa lub Łowicz, poł. XVIII w., AD Łowicz, fot. A. Wagner

• 

  Oprawa aksamitna albumu okolicznościowego dla J. I. Kraszewskiego, Warszawa 1876, MNK, Kraków, repr. wg: Paś 2016

Przypisy

1. EWOK 1971, szp. 1694;
2. Tondel 1987, s. 313-316;
3. Coron, Lefèvre 1995;
4. Tomaszewski 2013, t. 1-2;
5. Jaroszewicz-Pieresławcew 2016, s. 245-246;
6. Wyszomirska 2017, s. 175-176;
7. Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, nr kat. 44, 64.

Autor: A.W.