Fryz arkadkowy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
(Grafika)
Linia 13: Linia 13:
 
<gallery>
 
<gallery>
 
Plik:Fryz arkadkowy, Tondel XLVI.jpg | Fryz arkadkowy w górnej części dekoracji okładziny oprawy gotyckiej, 2 poł. XV w., wg Tondel 2007, tabl. XLVI
 
Plik:Fryz arkadkowy, Tondel XLVI.jpg | Fryz arkadkowy w górnej części dekoracji okładziny oprawy gotyckiej, 2 poł. XV w., wg Tondel 2007, tabl. XLVI
 +
Plik:Fryz arkadkowy, oprawa niemiecka, 2 poł. XV w., BCzart. MNK, POLONA2.jpg | Fryz arkadkowy dokoła zwierciadła oprawy gotyckiej,  Niemcy, 2 poł. XV w., BCzart, MNK, fot. wg: www.polona.pl
 
Plik:Arkadkowy fryz 1.jpg | Fryz arkadkowy na oprawie gotyckiej, XV w. - pocz. XVI w.
 
Plik:Arkadkowy fryz 1.jpg | Fryz arkadkowy na oprawie gotyckiej, XV w. - pocz. XVI w.
 
Plik:Arkadkowy fryz 2.jpg | Fryz arkadkowy na oprawie gotyckiej, XV w. - pocz. XVI w.
 
Plik:Arkadkowy fryz 2.jpg | Fryz arkadkowy na oprawie gotyckiej, XV w. - pocz. XVI w.

Wersja z 20:59, 24 kwi 2021

Fryz arkadkowy (arkatura)

(arkatura) (fr. arcature)

Ornament wywodzący się z romańskiej i gotyckiej dekoracji architektonicznej, w formie rzędu stykających się ostrołukowych arkadek, często o dekoracji maswerkowej, wzbogacanej liliami bądź kwiatonami u nasady łuków. Spopularyzowany w introligatorstwie późnogotyckim, głównie w kręgu niemieckim 4 ćw. XV i pocz. XVI w. W klasycznej wersji wyciskany z jednego lub dwóch-trzech tłoków (rzadziej z radełka) i ukazywany w jednym pasie u góry, nad zwierciadłem przedniej okładziny (zwłaszcza na oprawach tzw. kobergerowskich). Szybko wprowadzony do ram otaczających zwierciadło; w takiej wersji uległ licznym modyfikacjom, które doprowadziły do wykształcenia się w renesansowym introligatorstwie palmetowo-arkadkowego oraz łuskowego ornamentu.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Kobergerowskie oprawy
Łuskowy ornament
Palmetowo-arkadkowy ornament

Grafika

Przypisy

  1. Kyriss 1956, taf. 234;
  2. Kyriss 1958, tabl. 312;
  3. Schwenke, Schunke 1979, tabl. 79-80;
  4. Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 7.

Autor: A.W.