Leporello: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 9: | Linia 9: | ||
Formę harmonijki mają książeczki dla małych dzieci. Są wykonane z tektur połączonych paskami płótna. Karty z nadrukiem są naklejone na tekturki. Książeczki harmonijkowe produkowane w zakładach poligraficznych są drukowane na oklejonej dwustronnie białej tekturze, która następnie podlega sfalcowaniu. | Formę harmonijki mają książeczki dla małych dzieci. Są wykonane z tektur połączonych paskami płótna. Karty z nadrukiem są naklejone na tekturki. Książeczki harmonijkowe produkowane w zakładach poligraficznych są drukowane na oklejonej dwustronnie białej tekturze, która następnie podlega sfalcowaniu. | ||
| − | Uważa się także, że jest to forma pośrednia pomiędzy zwojem a kodeksem. Formę leporello przybierały także książki we wcześniejszej formie zwoju. Tak składane były zwoje w Chinach i Japonii (orihon). | + | |
| + | Uważa się także, taka teoria pojawiła się w XIX w., że jest to forma pośrednia pomiędzy zwojem a kodeksem. Formę leporello przybierały także książki we wcześniejszej formie zwoju. Było to być może wynikiem chęci nadania im poręczniejszej formy. Składano zatem zwoje w harmonijkę tworząc na przemian łamy wypukłe i wklęsłe. Tak składane były zwoje w Chinach i Japonii (orihon). Niektórzy badacze (m.in. Cyril Davenport) są skłonni uznać zwój za równoprawną formę książki z zwojem i kodeksem. | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| Linia 25: | Linia 26: | ||
# Harmonijka, w: Encyklopedia wiedzy o książce, red. A. Birkenmajer, Wrocław 1971, szp. 859-860. | # Harmonijka, w: Encyklopedia wiedzy o książce, red. A. Birkenmajer, Wrocław 1971, szp. 859-860. | ||
| + | # Keith Houston, Książka. Najpotężniejszy przedmiot naszych czasów zbadany od deski do deski, Kraków 2017, s. 301-307. | ||
---- | ---- | ||
| − | Autor: '''E.P.''' | + | Autor: '''E.P., MPB''' |
Wersja z 11:59, 23 mar 2021
(harmonijka, zygzak, parawanik) (ang. leporello binding, concertina structure book, accordion book. fr. reliure leporello)
Książka napisana lub wydrukowana w kolumnach umieszczonych obok siebie na długim pasie papieru. Po sfalcowaniu równoległym przyjmuje kształt harmonijki. Forma książki znana w kulturach wschodnich (hinduskiej, chińskiej, japońskiej, arabskiej). W kulturze europejskiej wykorzystywana dla publikacji okazjonalnych, pamiątkowych. Współcześnie formę harmonijki przyjmują publikacje ikonograficzne: zestawy pocztówek, albumiki z widokami oraz dokumenty życia społecznego: foldery, programy, rozkłady jazdy i in. Tego typu dokumenty często nie posiadają żadnej oprawy lub też mają jedną z następujących typów oprawy:
- Harmonijka jest owijana kartonową obwolutą, która jest wykonana z tego samego użytku.
- Harmonijka jest przymocowana do okładki. Może być nią okładka broszurowa, oprawa twarda lub oprawa w formie pudełka
- Do skrajnych kart leporella są przymocowane twarde okładki, nie są ze sobą połączone, ewentualnie mogą mieć tasiemki do związywania.
Formę harmonijki mają książeczki dla małych dzieci. Są wykonane z tektur połączonych paskami płótna. Karty z nadrukiem są naklejone na tekturki. Książeczki harmonijkowe produkowane w zakładach poligraficznych są drukowane na oklejonej dwustronnie białej tekturze, która następnie podlega sfalcowaniu.
Uważa się także, taka teoria pojawiła się w XIX w., że jest to forma pośrednia pomiędzy zwojem a kodeksem. Formę leporello przybierały także książki we wcześniejszej formie zwoju. Było to być może wynikiem chęci nadania im poręczniejszej formy. Składano zatem zwoje w harmonijkę tworząc na przemian łamy wypukłe i wklęsłe. Tak składane były zwoje w Chinach i Japonii (orihon). Niektórzy badacze (m.in. Cyril Davenport) są skłonni uznać zwój za równoprawną formę książki z zwojem i kodeksem.
Zobacz też
Grafika
Harmonijka z obwolutą
Przypisy
- Harmonijka, w: Encyklopedia wiedzy o książce, red. A. Birkenmajer, Wrocław 1971, szp. 859-860.
- Keith Houston, Książka. Najpotężniejszy przedmiot naszych czasów zbadany od deski do deski, Kraków 2017, s. 301-307.
Autor: E.P., MPB
