Ewangeliarza Anastazji oprawa: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Ewangeliarza Anastazji oprawa: uzupełn. term. ang.) |
|||
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | + | ==Ewangeliarza Anastazji oprawa== | |
+ | (ang. the Anastasia Evangelistary binding) | ||
+ | |||
Jeden z najcenniejszych zabytków złotnictwa w Polsce, a jednocześnie najstarsza, zachowana do dziś, oprawa złotnicza księgi liturgicznej w zbiorach polskich (Biblioteka Narodowa w Warszawie). Powstała przypuszczalnie w kręgu nadmozańskim lub w Płocku między ok. 1160 a 1170 r. Wykonana z desek dębowych obitych srebrnymi blachami z repusowaną dekoracją; na górnej okładzinie: scena Ukrzyżowania z Maryją i św. Janem oraz ukazaną u podstawy krzyża postacią kobiety, identyfikowaną z księżną Wierzchosławą (Anastazją); na dolnej okładzinie: Maiestas Domini w mandorli ujętej w narożach ewangelistów symbolami; obie okładziny w wystającym przed lico dekoracji obramieniu ornamentalnym. Pod względem ideowym i formalno-stylowym dzieło to wywodzi się z tradycji bizantyńskiej oraz romańskich przedstawień fundatorów ksiąg lub świątyń. | Jeden z najcenniejszych zabytków złotnictwa w Polsce, a jednocześnie najstarsza, zachowana do dziś, oprawa złotnicza księgi liturgicznej w zbiorach polskich (Biblioteka Narodowa w Warszawie). Powstała przypuszczalnie w kręgu nadmozańskim lub w Płocku między ok. 1160 a 1170 r. Wykonana z desek dębowych obitych srebrnymi blachami z repusowaną dekoracją; na górnej okładzinie: scena Ukrzyżowania z Maryją i św. Janem oraz ukazaną u podstawy krzyża postacią kobiety, identyfikowaną z księżną Wierzchosławą (Anastazją); na dolnej okładzinie: Maiestas Domini w mandorli ujętej w narożach ewangelistów symbolami; obie okładziny w wystającym przed lico dekoracji obramieniu ornamentalnym. Pod względem ideowym i formalno-stylowym dzieło to wywodzi się z tradycji bizantyńskiej oraz romańskich przedstawień fundatorów ksiąg lub świątyń. | ||
Linia 6: | Linia 8: | ||
[[Indeks alfabetyczny ]] <br> | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
[[Ewangelistów symbole ]] <br> | [[Ewangelistów symbole ]] <br> | ||
+ | [[Księżyc]] <br> | ||
[[Liturgicznych ksiąg oprawy ]] <br> | [[Liturgicznych ksiąg oprawy ]] <br> | ||
[[Repusowana dekoracja ]] <br> | [[Repusowana dekoracja ]] <br> | ||
+ | [[Słońce]] <br> | ||
[[Złotnicze oprawy ]] <br> | [[Złotnicze oprawy ]] <br> | ||
Linia 14: | Linia 18: | ||
<gallery> | <gallery> | ||
Plik:EA1.jpg | Oprawa Ewangeliarza Anastazji (górna okładzina), krąg nadmozański lub w Płock, między ok. 1160 a 1170, źródło: domena publiczna | Plik:EA1.jpg | Oprawa Ewangeliarza Anastazji (górna okładzina), krąg nadmozański lub w Płock, między ok. 1160 a 1170, źródło: domena publiczna | ||
− | Plik:EA2.jpg | | + | Plik:EA2.jpg | Oprawa Ewangeliarza Anastazji (dolna okładzina), krąg nadmozański lub w Płock, między ok. 1160 a 1170, źródło: domena publiczna |
</gallery> | </gallery> |
Aktualna wersja na dzień 19:01, 18 lut 2021
Ewangeliarza Anastazji oprawa
(ang. the Anastasia Evangelistary binding)
Jeden z najcenniejszych zabytków złotnictwa w Polsce, a jednocześnie najstarsza, zachowana do dziś, oprawa złotnicza księgi liturgicznej w zbiorach polskich (Biblioteka Narodowa w Warszawie). Powstała przypuszczalnie w kręgu nadmozańskim lub w Płocku między ok. 1160 a 1170 r. Wykonana z desek dębowych obitych srebrnymi blachami z repusowaną dekoracją; na górnej okładzinie: scena Ukrzyżowania z Maryją i św. Janem oraz ukazaną u podstawy krzyża postacią kobiety, identyfikowaną z księżną Wierzchosławą (Anastazją); na dolnej okładzinie: Maiestas Domini w mandorli ujętej w narożach ewangelistów symbolami; obie okładziny w wystającym przed lico dekoracji obramieniu ornamentalnym. Pod względem ideowym i formalno-stylowym dzieło to wywodzi się z tradycji bizantyńskiej oraz romańskich przedstawień fundatorów ksiąg lub świątyń.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Ewangelistów symbole
Księżyc
Liturgicznych ksiąg oprawy
Repusowana dekoracja
Słońce
Złotnicze oprawy
Grafika
Przypisy
- Żółtowski 1987, nr kat. 1, tabl. 1-2.
- Askanas 1989, s. 7-18.
- Krzemiński, Tuchołka-Włodarska 1996, nr kat./il. 1.
- Skubiszewski 1999, nr kat./il. VII.
- Wagner 2016, s. 106-107.
Autor: A.W.