Księżyc: Różnice pomiędzy wersjami
(→Księżyc) |
(→Księżyc) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
(łac. luna) | (łac. luna) | ||
| − | Motyw wywodzący się z kultury antycznej i przyjęty w symbolice chrześcijańskiej; w sztuce przedstawiany zazwyczaj jako kobieca personifikacja z towarzyszącym półksiężycem lub jako sam półksiężyc. Wraz ze słońcem (łac. sol) ukazywany w scenach Ukrzyżowania Chrystusa na wczesnośredniowiecznych złotniczych oprawach (np. Ewangeliarz Anastazji, ok. 1170, Biblioteka Narodowa w Warszawie). Na oprawach gotyckich XIV-pocz. XVI w. wyciskany przeważnie z okrągłych tłoków prezentujących półksiężyc z wyłaniającym się z niego męskim profilem; w takiej wersji ikonograficznej przetrwał na oprawach renesansowych, zestawiany z innymi drobnymi motywami np. w listwach między ramami radełkowymi. Kobiecą personifikację k., w ujęciu wzorowanym na rycinie Hansa Sebalda Behama, ukazywano na prostokątnych plakietach renesansowych. W późniejszych epokach | + | Motyw wywodzący się z kultury antycznej i przyjęty w symbolice chrześcijańskiej; w sztuce przedstawiany zazwyczaj jako kobieca personifikacja z towarzyszącym półksiężycem lub jako sam półksiężyc. Wraz ze słońcem (łac. sol) ukazywany w scenach Ukrzyżowania Chrystusa na wczesnośredniowiecznych złotniczych oprawach (np. Ewangeliarz Anastazji, ok. 1170, Biblioteka Narodowa w Warszawie). Na oprawach gotyckich XIV-pocz. XVI w. wyciskany przeważnie z okrągłych tłoków prezentujących półksiężyc z wyłaniającym się z niego męskim profilem; w takiej wersji ikonograficznej przetrwał na oprawach renesansowych, zestawiany z innymi drobnymi motywami np. w listwach między ramami radełkowymi. Kobiecą personifikację k., w ujęciu wzorowanym na rycinie Hansa Sebalda Behama, ukazywano na prostokątnych plakietach renesansowych. W późniejszych epokach motyw przedstawiany na oprawach rzadko, również jako okrągła tarcza z ludzkimi rysami. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 00:20, 17 sty 2021
Spis treści
Księżyc
(łac. luna)
Motyw wywodzący się z kultury antycznej i przyjęty w symbolice chrześcijańskiej; w sztuce przedstawiany zazwyczaj jako kobieca personifikacja z towarzyszącym półksiężycem lub jako sam półksiężyc. Wraz ze słońcem (łac. sol) ukazywany w scenach Ukrzyżowania Chrystusa na wczesnośredniowiecznych złotniczych oprawach (np. Ewangeliarz Anastazji, ok. 1170, Biblioteka Narodowa w Warszawie). Na oprawach gotyckich XIV-pocz. XVI w. wyciskany przeważnie z okrągłych tłoków prezentujących półksiężyc z wyłaniającym się z niego męskim profilem; w takiej wersji ikonograficznej przetrwał na oprawach renesansowych, zestawiany z innymi drobnymi motywami np. w listwach między ramami radełkowymi. Kobiecą personifikację k., w ujęciu wzorowanym na rycinie Hansa Sebalda Behama, ukazywano na prostokątnych plakietach renesansowych. W późniejszych epokach motyw przedstawiany na oprawach rzadko, również jako okrągła tarcza z ludzkimi rysami.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Ewangeliarza Anastazji oprawa
Słońce
Złotnicze oprawy
Grafika
Personifikacja księżyca (u góry zwierciadła - po lewej) na oprawie Ewangeliarza Anastazji (górna okładzina), krąg nadmozański lub w Płock, między ok. 1160 a 1170, źródło: domena publiczna
Motyw księżyca na oprawie gotyckiej, Niemcy, XV w., repr. wg: A. Löffler, Ein neu augefundener Einband..., "Einband Forschung", H. 15, 2004, il. 4
Motyw księżyca na oprawie renesansowej, Thomas Krueger, Niemcy, lata 60. XVI w., repr. wg: A. Ottermann, Ein Thomas-Krueger-Einband..., "Einband Forschung", H. 4, 1999, il. na s. 28
Przypisy
Autor: A.W.
