Wachlarz: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Nazwy w innych językach: uzupełnienie term. ang.) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | (fr. éventail) | + | (ang. fan; fr. éventail) |
| + | |||
Charakterystyczny dla introligatorstwa barokowego motyw stylizowanego wachlarza; tworzą go niewielkie (dł. ok. 2-4 cm) segmenty (płatki) o stożkowym kształcie i koronkowym wypełnieniu w typie pointillé, wyciskane z tłoka i szeregowane obok siebie w bezpośrednim styku dłuższych boków; w zależności od liczby segmentów powstaje w. o kształcie ćwierćkolistym (najczęściej ukazywany w wewnętrznych narożach zwierciadła), półkolistym (przeważnie na styku z prostą – pionową lub poziomą – linią), lub kolistym – naśladującym rozetę (lokowaną zwykle w centrum zwierciadła lub powyżej i poniżej niego na osi pionowej); niekiedy też tworzono zredukowane formy w. złożonego z 2-3 segmentów, a nawet z segmentów pojedynczych wkomponowanych w obręb większej dekoracji. | Charakterystyczny dla introligatorstwa barokowego motyw stylizowanego wachlarza; tworzą go niewielkie (dł. ok. 2-4 cm) segmenty (płatki) o stożkowym kształcie i koronkowym wypełnieniu w typie pointillé, wyciskane z tłoka i szeregowane obok siebie w bezpośrednim styku dłuższych boków; w zależności od liczby segmentów powstaje w. o kształcie ćwierćkolistym (najczęściej ukazywany w wewnętrznych narożach zwierciadła), półkolistym (przeważnie na styku z prostą – pionową lub poziomą – linią), lub kolistym – naśladującym rozetę (lokowaną zwykle w centrum zwierciadła lub powyżej i poniżej niego na osi pionowej); niekiedy też tworzono zredukowane formy w. złożonego z 2-3 segmentów, a nawet z segmentów pojedynczych wkomponowanych w obręb większej dekoracji. | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 18:01, 7 sty 2021
(ang. fan; fr. éventail)
Charakterystyczny dla introligatorstwa barokowego motyw stylizowanego wachlarza; tworzą go niewielkie (dł. ok. 2-4 cm) segmenty (płatki) o stożkowym kształcie i koronkowym wypełnieniu w typie pointillé, wyciskane z tłoka i szeregowane obok siebie w bezpośrednim styku dłuższych boków; w zależności od liczby segmentów powstaje w. o kształcie ćwierćkolistym (najczęściej ukazywany w wewnętrznych narożach zwierciadła), półkolistym (przeważnie na styku z prostą – pionową lub poziomą – linią), lub kolistym – naśladującym rozetę (lokowaną zwykle w centrum zwierciadła lub powyżej i poniżej niego na osi pionowej); niekiedy też tworzono zredukowane formy w. złożonego z 2-3 segmentów, a nawet z segmentów pojedynczych wkomponowanych w obręb większej dekoracji.
Zobacz też
Grafika
Przypisy
Autor: A.W.
