Kogut: Różnice pomiędzy wersjami
(→Przypisy) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | + | ===Kogut=== | |
+ | |||
+ | Ptak symbolizujący w kulturze chrześcijańskiej m.in. zmartwychwstanie Chrystusa oraz jego zwycięstwo nad siłami ciemności. W introligatorstwie romańskim i gotyckim ukazywany na tłokach o różnych kształtach (kwadraty, romby, koła) wg kilku schematów ikonograficznych; w większości z nich czytelna jest charakterystyczna dla kuraków krępa sylwetka, krótkie nogi z długimi pazurami, głowa z lekko zakrzywionym dziobem i niekiedy zaakcentowanym grzebieniem, a także bujny ogon. W przypadku tłoków romańskich, cechujących się silną stylizacją morfologii zwierzęcia, wydłużony tułów, potrójny czub na głowie oraz sterczące pióra ogona są przyczyną częstego identyfikowania go z →pawiem. Występuje też wśród innych zwierząt w dekoracjach nacinanych opraw (XIV-XV w.) oraz plakiet niderlandzkich (XV-1 poł. XVI w.). Na oprawach nowożytnych zanikł niemal całkowicie. | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Linia 9: | Linia 11: | ||
<gallery> | <gallery> | ||
− | + | Plik:Kogut 1.jpg | Motywy koguta naprzemienne z motywami orła wkomponowane w wić roślinną na oprawie nacinanej, Śląsk?, Łużyce?, 1 poł. XIv w., BUMK Toruń, fot. T. Kurek | |
+ | Plik:Kogut2.jpg | Przykłady tłoków gotyckich z motywem koguta, XV w., repr. wg: Schwenke, Scunke 1979, tabl. 129 | ||
+ | Plik:Kogut3.jpg | Motywy koguta (u dołu kompozycji) wraz z innymi zwierzętami w dekoracji plakiety niderlandzkiej, XV w., repr. wg: Fogelmark 1990, tabl. I | ||
</gallery> | </gallery> | ||
Linia 16: | Linia 20: | ||
# Schwenke, Schunke 1979, tabl. 129; | # Schwenke, Schunke 1979, tabl. 129; | ||
− | # Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 15. | + | #Fogelmark 1990, tabl. I-II, XXVII-XXVIII; |
+ | # Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 15; | ||
+ | # Wagner 2013 II, s. 183-189. | ||
---- | ---- | ||
Autor: '''A.W.''' | Autor: '''A.W.''' |
Wersja z 19:55, 30 gru 2020
Spis treści
Kogut
Ptak symbolizujący w kulturze chrześcijańskiej m.in. zmartwychwstanie Chrystusa oraz jego zwycięstwo nad siłami ciemności. W introligatorstwie romańskim i gotyckim ukazywany na tłokach o różnych kształtach (kwadraty, romby, koła) wg kilku schematów ikonograficznych; w większości z nich czytelna jest charakterystyczna dla kuraków krępa sylwetka, krótkie nogi z długimi pazurami, głowa z lekko zakrzywionym dziobem i niekiedy zaakcentowanym grzebieniem, a także bujny ogon. W przypadku tłoków romańskich, cechujących się silną stylizacją morfologii zwierzęcia, wydłużony tułów, potrójny czub na głowie oraz sterczące pióra ogona są przyczyną częstego identyfikowania go z →pawiem. Występuje też wśród innych zwierząt w dekoracjach nacinanych opraw (XIV-XV w.) oraz plakiet niderlandzkich (XV-1 poł. XVI w.). Na oprawach nowożytnych zanikł niemal całkowicie.
Zobacz też
Grafika
Przypisy
- Schwenke, Schunke 1979, tabl. 129;
- Fogelmark 1990, tabl. I-II, XXVII-XXVIII;
- Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 15;
- Wagner 2013 II, s. 183-189.
Autor: A.W.