Tekst źródłowy strony Galanteria introligatorska

==Galanteria introligatorska==
Wytwarzanie wyrobów galanteryjnych z papieru, tektury, płótna i skóry stanowiące uboczną gałąź introligatorstwa. Jego źródłem były związki rzemieślników introligatorów ze szkatulnikami, których było niewielu i dlatego przyłączali się do cechów introligatorskich. Z czasem rzemiosło szkatulnicze zanikło, zaś introligatorzy przejęli zakres jego działalności. 

Introligatorskie wyroby galanteryjne można podzielić na trzy grupy. 
* Wyroby pokrewne książkom, których wykonywanie przebiega podobnie jak oprawianie książek. Należą do nich notesy, zeszyty, bruliony, bloki papierowe, albumy, klasery, sztambuchy, a także różnego rodzaju akcydensy: kalendarze, kwitariusze, dzienniki, książki służbowe, a wreszcie księgi handlowe.
* Wywodzące się ze szkatulnictwa obiekty o charakterze pudełek: puzderka, szkatułki, futerały na różne przedmioty (np. książki, biżuterię, sztućce, kapelusze, okulary, instrumenty muzyczne), teki, tuby, segregatory, skoroszyty, teczki, piórniki, podstawki i stojaki, opakowania, a także pugilaresy, portfele i portmonetki.
* Inne wyroby takie, jak: ramki do rycin i fotografii, etykiety, torebki, koperty i papeterie, karnety, wytłaczane laurki i obrazki, dekoracje funeralne. Do prac z dziedziny galanterii należy także oprawa rycin w passe-partout, naklejanie map, dokumentów, plansz (do składania lub zawieszania) na tekturę, blachę lub tkaninę.

Wytwarzanie galanterii introligatorskiej częściej niż oprawy książek miało charakter seryjny i łatwiej ulegało uprzemysłowieniu. Wśród przedsiębiorstw introligatorskich największe były te, które produkowały galanterię papierniczą. Zdobienie wyrobów galanteryjnych stało się polem działań artystycznych i eksperymentalnych, a walory estetyczne produktu były najważniejszym elementem oceny jego wartości. Z tego powodu w produkcji galanterii introligatorzy podążali za modą, zarówno w konstrukcji, jak i zdobnictwie wykorzystywali rozmaite materiały (drewno, metal, plastik, kość, róg, szylkret, masę perłową, celuloid), rozwijali nowe techniki oraz unowocześniali zakłady, inwestując w maszyny i urządzenia.

==Zobacz też==

[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
[[Teka]] <br>
[[Passe-partout]] <br>
[[Księgi handlowe]] <br>
[[Futerał]] <br>
[[Albumów oprawy]] <br>

==Grafika==

<gallery>
File:1596107.jpg|Sztambuch Stanisława Jachowicza, 1817.
File:23501500.jpg|Imionnik Ludwiki z Pągowskich Kostrowickiej, 1824.
File:6029131.jpg|Sztambuch Ludwiki Linde, 1832.
File:Galanteria introligatorska.jpg|Ozdobna okładka zeszytu
</gallery>

==Przypisy==

# Kołakowski Tadeusz, Zarys towaroznawstwa papieru i materiałów piśmiennych, Warszawa 1950, s. 77-93.
# Napora Stefan, Technologia galanterii skórzanej, Warszawa 1959.
----
Autor: '''E.P.'''