Etery celulozy
Etery celulozy
Pochodne celulozy uzyskiwane przez eteryfikację grup hydroksylowych w celulozie, tzn. przez zastąpienie w nich wodorów rodnikami organicznymi. Najbardziej znanymi eterami celulozy są: metyloceluloza, karboksymetyloceluloza i hydroksymetyloceluloza. Właściwości eterów celulozy zależą od stopnia podstawienia grup hydroksylowych w cząsteczce celulozy (max. 3). Spoiwo wodne pochodzenia sztucznego. Sporządza się z nich różne roztwory wodne, niektóre są także rozpuszczalne w rozpuszczalnikach organicznych.
W malarstwie artystycznym i artystycznym rzemiośle papierniczym znajdują zastosowanie jako spoiwo farb wodnych, a także jako grunt papierów marmurkowych. W konserwacji-restauracji dóbr kultury m.in. jako żele do oczyszczania papieru, środki konsolidujące i klejące. Są neutralne, emulgują z olejami na tempery, a farby z nimi utarte odznaczają się dobrą plastycznością. W konserwacji-restauracji papieru stosowane głównie: metyloceluloza (MC), karboksymetyloceluloza (CMC), hydroksymetyloceluloza (HPC, tzw. Klucel).
W handlu znajduje się wiele gatunków, cechujących się różnorodnymi właściwościami i występujących pod różnymi nazwami, jak: Metylan, Tylose M, Glutolin, Glutofix, Klucel.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Estry celulozy
Kleje introligatorskie
Przypisy
- Slansky Bohuslav, Technika malarstwa, t.I, Warszawa 1960, s. 211, 228-229.
- Sobucki Władysław, Konserwacja papieru. Zagadnienia chemiczne, Warszawa 2013, s. 101-103.
Autor: M.P.B.
