Scezura
Spis treści
Scezura
(scyzura, falc wyklejkowy, skrzydełko wyklejki, zszywka) (fr. garde, niem. Ansetzfalz)
Element stosowany w tzw. oprawach rzemieślniczych. Dodatkowy pasek pergaminu, papieru, płótna, dołożony pod arkusz wyklejkowy, zagięty (sfalcowany) i założony za karty przybyszowe lub pierwszą i ostatnią składkę (il. 1). Niekiedy owo zagięcie (falc) dokleja się do pierwszej i ostatniej właściwej karty bloku książki.
Funkcja
- Konstrukcyjna - wzmocnienie zawieszenia bloku w oprawie;
- Ochronna - chroni grzbiety kart przybyszowych wyklejkowo-ochronnych przed przedarciem w wyniku naprężeń;
- Estetyczna - zasłonięcie konstrukcji książki (zawieszenia) widocznej w wewnętrznym przegubie.
Historia
Można przyjąć, że scezura jest modyfikacją najprostszej karty przybyszowej wyklejkowo-ochronnej, tj. złożonego na pół arkusza, gdzie jedna połowa stanowi właściwą wyklejkę, a druga – kartę ochronną. W takiej formie pojawia się już w XVI-wiecznych książkach. Scezury najprawdopodobniej wykształciły się niezależnie od siebie w różnych warsztatach introligatorskich. Ten drobny wynalazek spowodował znaczną poprawę stanu zachowania wyklejek i pozostałych przybyszowych. Przy otwieraniu nie powstawały w arkuszu tak duże naprężenia, przejmowała je scezura, a ponadto chroniła ona dodatkowo grzbiet arkusza. Konstrukcja tych wyklejek jest zdecydowanie lepsza od tych nie posiadających scezury. Na scezury stosowano często ówczesną makulaturę (zob. makulatura w oprawach książek), dlatego też często na tych skrawkach pergaminu, czy papieru znajdują się prawdziwe skarby kultury (il. 2). Z biegiem czasu, papierową scezurę zastąpiono płócienną, co dodatkowo poprawiło stan zachowania wyklejek, a także wytrzymałość zawieszenia. Niestety upowszechniły się one dopiero w XIX w.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Makulatura w oprawach
Zszywka
Grafika
Scezura, schemat, rys. K. Komsta-Sławińska
Scezura w rękopisie z XV, fot. G. Sławinowska
Przypisy
- Przypis 1
Autor: MPG
