Grzbiet łamany
Spis treści
Grzbiet łamany
(niem. Gebrochener Rücken)
Pierwowzorem oprawy z łamanym grzbietem była oprawa wynaleziona przez Alexisa Pierre Bradela, który tymczasowe oprawy sporządzał z kartonu. Przełamywał je w miejscu grzbietu, następnie oklejał papierową obłóczką i sklejał z blokiem.
Z czasem zaczęto wykonywać okładki z grubej tektury, wówczas grzbietówkę wykonywano odrębnie, z kartonu, który naklejano na pasek szerszego papieru. Papier zaginano tuż przy grzbietówce i ponownie w odległości równej wysokości oporka, a kartonową grzbietówkę wyokrąglano. Następnie grzbietówkę naciągano na grzbiet boku i papierowe skrzydełka sklejano ze scyzurami. W późniejszej fazie oprawy do scyzur sklejonych z łamanym grzbietem przyklejano okładzinówki lub „wpuszczano” je pomiędzy dwuwarstwową tekturową okładzinę.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Półorganiczna oprawa
Grafika
Przygotowanie grzbietu łamanego. Źródło: Z. Zjawiński, Introligatorstwo
Przypisy
- Z. Zjawiński, Introligatorstwo, Warszawa 1965, s. 184-185.
- Przypis 2
Autor: E.P.
