Bezklejowe oprawy

Nurt poszukiwań obecny we współczesnym introligatorstwie artystycznym, którego celem jest tworzenie nowych rozwiązań konstrukcyjnych bez użycia kleju. Należą do nich oprawy o grzbiecie otwartym, oprawy przeszywane przez grzbiet a także takie, które mają zwykłaą okłądkę, lecz zarówno grzbiet, okładka jak i ich połączenie odbywa się bez użycia kleju.

Grzbiet nie pokryty żadnym materiałem obleczeniowym ani wzmacniającym, zazwyczaj nie zaklejany, eksponujący grzbieciki składek, a często także ścieg. Występuje w różnych typach opraw. We współczesnej oprawie artystycznej i eksperymentalnej występuje w oprawie zwanej koptyjską, w której składki są zszywane razem z okładkami ściegiem łańcuszkowym. Widoczny jest także w oprawie japońskiej/chińskiej, w której szycie następuje "na sztorc", z przepleceniem nici wzdłuż grzbietu i kilkakrotnym owinięciu nimi grzbietu.

Współcześnie powstają także oprawy wydawnicze z otwartym grzbietem; w ich przypadku broszurowe okładki zbudowane są z kartonowego bifolium przyklejonego do skrajnych kart bloku, a grzbiet jest lekko zaklejony. Niekiedy do szycia stosowane są barwne nici, uwydatniające ścieg, a nadto występuje nadruk tytułu na powierzchni grzbietu.