Papiery drukowane walcowane
Papiery drukowane walcowane
(niem. Kattunpapiere, Walzendruckpappiere)
Mechaniczny sposób dekorowania papieru. Rozwinął się z papieru stemplowego. Arkusz papieru pokrywano warstwą mieszaniny klajstru i farby, a następnie powierzchnię modyfikowano różnymi narzędziami. Przyłożenie narzędzia powodowało rugowanie z tego miejsca barwnej pasty, a w konsekwencji jaśniejsze partie papieru. Wzory wykonywano używając palców, patyczków, grzebyczków o różnym rozstawie płasko zakończonych ząbków lub stempelków i rolek.
Sposób w jaki twórca prowadził swoje narzędzie zależał jedynie od jego wyobraźni. Do tej grupy papierów dekoracyjnych należy zaliczy tzw. papiery z Herrnhut.
Papier stemplowy
Wzory na pokrytym zabarwionym klajstrem papierze odciskano stemplami, wykonywanymi w technice drzeworytu, linorytu, gumowej pieczątki, a nawet wycięte z kartofla. Szczególny charakter miały papiery z odciskiem stempla, sporządzonego specjalnie dla konkretnej książki, związanego z nim tematycznie. Na pocz. XX w. wykonanie takiego papieru było jednym z elementów koncepcji wystroju książki artystycznej, prace takie wykonywali np. Bonawentura Lenart, Zofia Dębicka i Stanisław Wilczek.
W podobny sposób wytwarzano papiery walcowe, korzystając z gumowych wałków, przeznaczonych do malowania ścian. Wykonywano nimi wzorzyste pasy lub też wzorem pokrywano całą powierzchnię papieru.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Papiery klajstrowe
Grafika
Maszyna do druku walcowego z pocz. XX w.
Przypisy
- Weichelt A., Buntpapierfabrikation, Berlin 1908, s. 240-246.
Autor: E.P.
