Nodo
Nodo
(z wł.: węzeł), motyw dekoracyjny w formie romboidalnego lub kwadratowego →węzła, składającego się z przepleceń o rozmaitej formie (od najprostszych – jedynie w narożach, po skomplikowane układy z wielokrotnymi przepleceniami ułożonymi pod różnym kątem). Wywodzi się z średniowiecznego zdobnictwa islamskiego, z którego w XV w. przeniknął do Włoch, gdzie zyskał dużą popularność w wielu ośrodkach introligatorskich, zarówno na płd. (m.in. Neapol, Rzym) jak i na płn. (m.in. Padwa, Wenecja). Zwielokrotnione i regularne układy n. otoczone ornamentami w geometrycznych ramach ukazywano na oprawach →mudejar; pojedyncze n. często widnieją w centrum lub w narożach zwierciadeł, bądź jako elementy ujmujące od góry i dołu centralny motyw dekoracyjny. W 2 dekadzie XVI w. n. pojawiły się na oprawach krakowskich, jako dekoracja zwierciadeł stosowana wg włoskich formuł kompozycyjnych (np. jako elementy ujmujące centralny motyw superekslibrisu, tudzież zdobienia wewnętrznych naroży zwierciadła); pod koniec 2 ćw. XVI w. zostały wyparte przez modniejsze zdobienia.
Autor: A.W.
