Główka
Spis treści
Główka 1
(z fr.: "petite tête"), miniaturowy (ok. 7-10 mm wys.) motyw męskiej głowy ujętej z profilu, z falującymi włosami i zaakcentowanym lokiem nad czołem lub/i na policzku; wyciskany z tłoka w typie →pointillé i przeważnie ukazywany w →antytetycznym układzie w obrębie bogatszej dekoracji okładzin. Charakterystyczny dla dzieł francuskiego mistrza Florimond Badiera i introligatorów tworzących w jego manierze w XVII w.
Główka 2
(głowa) (niem. Kopf)
Górny kraniec grzbietu książki. Obejmuje stronę zewnętrzną, kant oraz wewnętrzne zawinięcie. Analogiczny kraniec dolny to stopa. Pojęcia rzadko występujące w terminologii introligatorskiej. W piśmiennictwie polskim główkę czasem określano mianem kapitałki, zasadnym w oprawie gotyckiej z kapitałką rzemienną oplatającą główkę.
Na stronie zewnętrznej główki często odciskano filetę, która „zamykała” kompozycję dekoracyjną grzbietu, niektóre typy filet, np. linia prosta z ornamentalną, były nawet określane mianem filety końcowej. W innych, nieklasycznych kompozycjach grzbietu do główki dosuwano pole tytułowe lub też szyldzik, choć raczej papierowy, czysty, przeznaczony do ręcznego wpisania tytułu.
Zawinięcie materiału obleczeniowego w główce było realizowane na różne sposoby:
- główka płaska – materiał otacza skraj grzbietu i jest płasko przyklejony;
- daszek – z materiału ukształtowana jest spłaszczona fałda, zakrywająca kapitałkę;
- daszek z rdzeniem – podczas kształtowania daszka w zawijany materiał wprowadzono sznurek lub rzemień; daszek jest wówczas grubszy i zaokrąglony;
- daszek typu lyońskiego – daszek z rdzeniem, z tym że rdzeń jest przesunięty nieco w dół i opiera się na grzbiecie bloku, zastępując kapitałkę.
Na kancie główki z daszkiem niekiedy znajduje się złocona dekoracja.
Zobacz też
[[Indeks alfabetyczny
Daszek
Stopa
Grafika
Obrazek 1
Przypisy
- Przypis 1
Autor: A.W., E.P.
