Okucia
Okucia
(ang. boss; fr. boulon, cabochon, clou; niem. Buchbeschlag; wł. Borchia)Okucia są to różnego rodzaju elementy, wykonane z różnych metali i ich stopów, kości słoniowej, rogów zwierzęcych, drewna lub innych materiałów, które zostały przymocowane do okładek kodeksów. Funkcja okuć jest ściśle uzależniona od rodzaju okucia. Zasadniczym celem montowania ich w okładzinach była rola ochronna, a także często estetyzująca. Ta ostatnia szczególnie w oprawach luksusowych, w których całe powierzchnie okładek ozdabiano blachami z metali szlachetnych, ale także w oprawach skromniejszych.
Rodzaje okuć
Można wyróżnić następujące rodzaje okuć:
- okucia centralne
- okucia narożnikowe
- listwy krawędziowe/kantowe
- stopki
- wzmocnienia garbów
- zapięcia
- okna tytularne
- łańcuchy i ich elementy
Charakterystyczne zniszczenia
Funkcja ochronna była przez okucia spełniana niezależnie od tego, z jakich materiałów były one wykonane. Jednak z biegiem czasu niektóre z nich utraciły swoją pierwotną funkcję, co związane było przede wszystkim ze zmiana sposobu przechowywania kodeksów. W związku z tym często pozbywano się tych elementów. Innym charakterystycznym zniszczeniem jest powstawanie produktów korozji i patyny, które powodowały zniszczenia zarówno opraw, jak i w blokach książek.
Przypisy
- Adler G., Handbuch Buchverschluss und Buchbeschlag, Wiesbaden, 2010,
- Ciesielczyk M., Metalowe zapinki w książkach. Historia i technika, Praca magisterska [promotor: dr H. Rosa], Toruń UMK, 1999, maszynopis.
- Encyklopedia wiedzy o książce [red. A. Birkenmajer, B. Kocowski, J. Trzynadlowski], Wrocław, 1971.
- Kurpik W, Uwagi o niektórych elementach oprawy i ich roli w ochronie książki, Ochrona Zabytków, 1982, Tom 35 , Numer 3-4 (138-139).
- Macchi F., Dizionario Illustrato Della Legature, Milano 2002.
- J.A. Szirmai, *The Archeology of Medieval Bookbinding*. London -New York 1999.
Autor: MPG
