Wtórna oprawa
Spis treści
Wtórna oprawa
(reoprawa)
Kolejna, nie pierwsza oprawa książki. Najczęściej jest wynikiem naprawiania zniszczonej książki, choć niekiedy powtórne oprawienie książki ma cel estetyzujący, dopasowanie do kolekcji lub spełnienie upodobań właściciela. Oprawa wtórna jest zwykle późniejsza od samego dzieła i niespójna z nim pod względem historyczno-artystycznym.
Introligator wykonujący oprawę wtórną, rozbierał blok i szył go ponownie, skutkiem czego w przegubach składek pozostają ślady dawnego szycia w postaci dziurek. W celu wyrównania boków introligator zwykle obcinał ponownie książkę; z tego względu każda kolejna oprawa pomniejszała format, coraz mniejsze stawały się marginesy, uszczerbku doznawały marginalia, a czasem nawet kolumna tekstu. Stara oprawa zwykle była usuwana i zastępowana nową, choć już w XIX wieku dostrzegalne są działania zachowania oryginalnej, choćby i zniszczonej okładki,
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Pierwotna oprawa
Grafika
Nadmiernie przycięty blok książki w oprawie XIX wiecznej. Bibl. UKW
Zapiska proweniencyjna przycięta podczas ponownej oprawy.
Marginalia przycięte podczas ponownej oprawy. Jan z Głogowa, Questiones libror[um] de anima..., Metz 1501, BN SD XVI.Qu.700
Obrazek 2
Przypisy
- Pokorzyńska E., Garczewska-Semka K., Przeoprawianie dawnych ksiąg, w: Bibliotekarz - Biblioteka - Historia, pod red. A. Wałkówskiego, Warszawa 2018, s. 199-204.
- Bogeng G., Der Bucheinband. Ein Handbuchfür Buchbinder und Bücherfreunde, Halle 1940, s. 165-167.
- Lenart B., Rzecz o konserwacji książki z roku 1789, Kraków 1926, s. 2.
Autor: E.P.
