Antytetyczny układ dekoracyjny

Z Leksykon oprawoznawczy
Wersja z dnia 17:19, 2 cze 2019 autorstwa Vagnerus (dyskusja | edycje) (Utworzono nową stronę "==Antytetyczny układ dekoracyjny== Sposób rozmieszczenia motywów dekoracyjnych (figuralnych, zoomorficznych lub innych) naprzeciwko siebie wraz z oddzielającym je el...")

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Antytetyczny układ dekoracyjny

Sposób rozmieszczenia motywów dekoracyjnych (figuralnych, zoomorficznych lub innych) naprzeciwko siebie wraz z oddzielającym je elementem centralnym, bądź bez niego; może występować pojedynczo lub jako powtarzalny składnik ornamentu. W zdobnictwie introligatorskim pojawiał się już w romanizmie (na pojedynczych tłokach lub w parach tłoków z naprzeciwlegle zakomponowanymi motywami np. wojowników, stworów fantastycznych); na oprawach XVI-XVIII w. stosowany głównie w przedstawieniach herbów z tzw. trzymaczami herbowymi po bokach tarczy lub kartusza, w wizerunkach aniołków, puttów itp. podtrzymujących koronę nad herbem oraz w obrębie dekoracji wypełniającej całe zwierciadła lub medaliony w centrum okładzin; popularny w klasycystycznych dekoracjach radełkowych z wizerunkami sfinksów, lwów, rogów obfitości itp. ujmujących palmetę bądź inny motyw. W późniejszym czasie niekiedy stosowany w dekoracjach historyzujących.

Autor: A.W.

Źródło: „http://leksykon.oprawoznawczy.ukw.edu.pl/index.php?title=Antytetyczny_układ_dekoracyjny&oldid=2714”