Duńska oprawa milimetrowa

Stworzenie duńskiej oprawy milimetrowej jest przypisywane duńskiemu introligatorowi Henrikowi Parkowi. W trudnych czasach wojennych zaproponował on oszczędny wariant oprawy półskórkowej, w którym skóra pokrywająca grzbiet tylko cieniutkim paskiem nachodzi na okładzinówki. Papierowa obłóczka pokrywa niemal całą powierzchnię okładzin, ukazując tylko milimetr skóry z płata grzbietowego oraz sam skraj rogów (tzw. kryte rożki).

Pod względem technicznym oprawa duńska była oprawą opartą na technice francuskiej (Franzband) uproszczonej (gebrochene Rücken), z oporkowanym blokiem oraz zasadzanymi okładkami. Niektórzy autorzy (np. G. Moessner) zwracają uwagę na wąską odsadkę pomiędzy grzbietem a okładzinówkami. Używana w oprawie skóra jest cienko szarfowana.

Oprawa milimetrowa bywa postrzegana jako wariant całopapierowej oprawy bibliofilskiej (Pappband).